Śiwa spośród wszystkich bogów hinduizmu najbardziej reprezentuje praktykę jogi. Jego imię to Jogeśwar, Pan Jogi. Jako taki opiekuje się wszystkimi elementami używanymi w jodze; ciałem, umysłem i duchem, jaźnią.
Powiedziane jest, że asany powstały z jego ruchów. Jako Pan Tańca, Nataradźa, pokazuje doskonałe ich wykonanie. Symbolizuje odwieczną pranę, nieśmiertelną energię życiową. Jest znany jako Mritjundźaja (Mrityunjaya), ten który pokonał śmierć.
Od niego pochodzą wszystkie wedyjskie mantry. Jest Omkarą, a z jego bębna wydobywają się wszystkie dźwięki które stają się potem alfabetem dewanagari. Jest panem medytacji, siedząc w medytacyjnej pozie pogrążony w głębokim stanie samadhi.
Jako Dakśinamurti, młodzieniec, uczy dźniana jogi (jnana yoga), jogi wiedzy. Poprzez siłę wyciszonego umysłu oświeca Risich, wedyjskich mędrców. Jest znany jako Trjambakam (tryambakam), posiadający trzy oczy. To trzecie, wewnętrzne oko, jest okiem świadomości jednostką wyższego poziomu doświadczenia. Jego siedzibą są Himalaje i góra Kailasz, zwane także Górami Medytacji.
Ganges który spada na jego głowę, a potem płynie poprzez Indie reprezentuje nieśmiertelny strumień wyższej jogicznej świadomości. Śiwa Linga, skierowana ku górze manifestacja energii, reprezentuje schodząca do nas energię jogicznej medytacji. Cichy umysł w samadhi jest jogicznym stanem transcendentnym który przekracza materialne okrywy tego świata.
Jego partnerka, Durga lub Śakti, która zawsze mu towarzyszy, jest Boską Matką, jogiczną mocą. Poprzez praktykę jogi wznosimy naszą energię świadomości (cit śakti) do kosmicznego poziomu. Śakti pozwala nam osiągnąć ten cel.
Od niego pochodzi wiele tradycji jogicznych. Tradycja Nathów, hatha joga, śiwaizm kaszmirski, siddha joga.
W Indiach istnieje wiele słynnych sanktuariów poświęconych Śiwie. Od Kailaszu po Manasarowar, na północy i Rameśwaram na południu. Nieprzerwany strumień pielgrzymów od wieków podąża do tych miejsc. Na największym religijnym festiwalu świata, Kumbha Meli, odnajdziemy miejsca przeznaczone dla jego czci. W tych wydarzeniach uczestniczą miliony osób.
Kto praktykuje jogę, powinien zawsze pamiętać Śiwę, Pana Jogi. Śiwa jest wewnętrznym guru, nauczycielem jogina. Wszyscy zewnętrzni guru działają z jego mocy.
Najlepszym dniem do wielbienia Śiwy jest Śiwaratri, Noc Śiwy. Ta noc jest jak Śiwa pokazujący mistrzostwo w pokonaniu wszystkich przeszkód umysłu. Śiwa przebywa w czystej duchowej świadomści. To ona jest naszym prawdziwym „ja”. Ponad jawą, snem i głębokim snem. To z tego poziomu możemy udać się dalej. Ku miejscom pełnego szczęścia (ananda).
Poszukując Śiwy, (jaźńi), budzimy w sobie naszą prawdziwą naturę. Ponad ciałem, umysłem i fałszywą cielesną tożsamością. Ponad czasem i przestrzenią. Wieczną, czystą i bezkresną świadomość.
Om Namaha Śiwaja
Kryszna Kirtan
(wyświetleń: 336)