Reinkarnacja, czy istnieje?

Mówimy „to jest moje“, „tam byłem“, „czytam“, „jem“, idę“ w ten sposób mówimy o sobie, ale czym lub kim jest to „ja“ o którym mówimy? Czym jest to „ja“ które przecież jest tak ważne. Pytanie o to „kim jestem“ było zadawane przez wielu myślicieli i filozofów na przestrzeni wieków.

Kiedy spojrzysz w album ze zdjęciami rodzinnymi zobaczysz swoje zdjęcie jako nowo narodzonego dziecka i powiesz „to ja“, potem odnajdziesz zdjęcie dwulatka i znowu powiesz „to ja“, a potem będzie zdjęcie pięciolatka, i znów powiesz „to ja“, a potem zobaczysz zdjęcie piętnastolatka i powiesz „to ja“. A teraz spytam cię: gdzie jesteś ty?

Ciało zmienia się bez przerwy, jedno zmienia się w drugie. Wszystkie te ciała, tygodniowego dziecka, dwulatka i piętnastolatka już nie istnieją, ale intuicyjnie rozumiesz, że jesteś tą sama osobą, którą widzisz na tych wszystkich zdjęciach. Z nauki wiemy, że ciało składa się z trylionów komórek, te komórki codziennie umierają i w tym samym czasie rodzą się następne. (skóra wymienia się co 28 dni, wszystkie komórki krwi wymieniają się co 90-120 dni ) A całkowita wymiana komórek ciała następuje co siedem lat, ale ty pozostajesz tą samą osobą, niezależnie od tych zmian ciała.

Wedy uczą nas, że w ciele istnieje niezmienny element który nazywają atmą (atman) (Czasem słowo atma jest tłumaczone jako dusza, ale nie uważam tego za właściwe tłumaczenie dlaczego wyjasnie w osobnym wpisie.) I atman to jest to niezmienne „ja“ które jest prawdziwym tobą. Ciało składa się z materii, ale atma jest nieśmiertelna. Tak jak Bóg.

Stwierdzanie obecności atmy, czy dusza istnieje

Atma nie może być odkryta przy pomocy manterialnych narzędzi czy instrumentów ponieważ jest duchowej natury. Gdyby ktoś poprosił cię o zamkniecie oczu i o czytanie książki za pomoca nosa co możesz powiedzieć? To nie jest możliwe. Nos może tylko wąchać, ale nie widzieć, książkę możesz czytać tylko przy pomocy oczu. Podobnie materialne oczy, uszy, nos, język, dotyk mogą poznać tylko inne materialne przedmioty. Atma istnieje ponad materialną rzeczywistością, więc jej obecności nie możemy dowieść za pomocą materialnych zmysłów. Czy w takim razie to wogóle możliwe? Obecność atmy możemy stwierdzić poprzez obecność w ciele świadomości. Świadomość jest symptomem istnienia atmy.

Materialne elementy z którego zbudowane jest ciało nie posiadają świadomości. Świadomość pochodzi z atmy. Ciało porusza się ponieważ energii dostarcza obecność atmy. Tak długo jak atma jest obecna w ciele ciało rośnie, rozwija się, regeneruje się, a wszelkie organy pracują. Kiedy atma opuszcza ciało to chociaż wszelkie organy są dalej na miejscu to przestają funkcjonować , a my stwierdzamy śmierć. Dlatego symptomem życia – obecności atmy – jest świadomość. Przyjmując taką definicję „życia“ możemy stwierdzić, że tak samo obserwujemy to w świecie fauny i flory. Ta sama zasada może być dostrzeżona kiedy mówimy o „żywym“ lub „umarłym“ zwierzęciu czy roślinie. Atma jet obecna w każdym organizmie.

Ta świadomość nie istnieje z powodu materii, ani też nie może być wyprodukowana w żadnym laboratorium. Nauka może manipulować elementami materii, ale nie może sprawić aby materia stała się świadoma. Materia zawsze jest „nie żywa“ i nie posiada życia.

Świadomość jest symptomem istnienia atmy.

Rozmiar i umiejscowienie atmy

Hridi hyesha atma (Praśhopanishad 3.6)

„Atma znajduje sie w sercu“, ale nie oznacza to że jest zamknięta przez serce. Podczas transplantacji serca atma dalej przebywa w tym samym miejscu, nawet kiedy serce jest zamieniane lub przesuwane. Chociaż jest umiejscowiona w jednym miejscu rozprzestrenia swoją świadomość na całe ciało. Tak jak żarówka umiejscowiona w jednym miejscu oświetla cały pokój. Tak samo atma ożywia całe ciało będąc umiejscowioną w jednym miejscu.

Nieśmiertelność atmy, duszy

Tym co nazywamy „śmiercią“ jest dla atmy zmianą ciała. Dla atmy nie ma narodzin ani śmierci. Nie było czasu kiedy by nie istniała , ani takiego czasu nie będzie.

vāsāṃsi jīrṇāni yathā vihāya navāni gṛhṇāti naro ‘parāṇi
tathā śarīrāṇi vihāya jīrṇāny anyāni saṃyāti navāni dehī

„Porzuciwszy ciało, Niczym człowiek swe stare, zużyte ubranie, To, co wieczne, wstępuje w inną, nową postać.“ Bhagawadgita 2.22

„Tak jak człowiek zdejmuje stare ubranie i zakłada nowe podobnie atma (w czasie śmierci) porzuca stare i wchodzi w nowe ciało.“ Ciało jest dla atmy jak ubranie. Codziennie zdejmujesz swoje ubranie i zakładasz świeże. Podobnie kiedy ciało przestaje być sprawne, lub staje się stare i zużyte atma opuszcza je. Następnie udaje się do następnego zgodnie ze swoją karmą (karman).

Moment opuszczania ciała nazywamy „śmiercią“, a moment przyjmowania nowego nazywamy „narodzinami“. W wielu kulturach rozróżnianie pomiędzy atmą i ciałem nie jest wyraźnie określone. Dlatego niektórzy uważają, że dana osoba leży w grobie, ale atma nie znajduje się w takim przypadku w grobie, ona udała sie do innego, nowego przeznaczenia. To co leży w grobie będzie zjedzone przez robaki i zamieni się w pył. Dlatego w Indiach martwe ciała się kremuje, a modlitwy są ofiarowane atmie, która je opuściła.

Przeznaczenie po śmierci i odrodzenie.

Istnieje powiedzenie, że „Bóg wie wszystko“ i On także przebywa obok atmy w formie Paramatmy (najwyższej atmy) i „zapisuje“ wszelkie działania atmy i przydziela jej wyniki, czy rezultaty. System „nagradzania i karania“ za te działania nazywa się karmą. Istnieje 8 400 000 form życia i atma może przyjąć dowolna z nich zgodnie ze swoją karmą.

Niezwykła ludzka sytuacja

Możemy zauważyć, że jakkolwiek obecność atmy czy też jej brak definiuje różnice pomiędzy „żywym“, a „umarłym“ zarówno wśród ludzi, zwierzat jak i roślin to jednak człowiek znajduje się w uprzywilejowanej sytuacji. Ponieważ przechodząc z ciała do ciała, jedynie znajdując się w ludzkim ciele atma jest w stanie wydostać się z tego cyklu ponownych narodzin i śmierci (samsara). Jedynie człowiek może poznać wiedzę na temat atmy i karmy.

W związku z tym uprzywilejowaniem człowiek posiada też wielką odpowiedzialność. Dla przykładu dyrektor banku pracuje w specjalnym dla niego przygotowanym pokoju w budynku banku, podczas gdy kasjer w małym okienku. Jest tak dlatego, ponieważ dyrektor posiada większą odpowiedzialność niż kasjer. Gdy dyrektor nie będzie chciał wypełniać tej odpowiedzialności będzie musiał opuścic swoje miejsce pracy i usiądzie być może w okienku. Podobnie Bóg daje człowiekowi specjalna moc, aby ten mógł poznać wiedzę na temat atmy. Spodziewa się On, że użyjemy tą moc aby poznać Absolutną Prawdę i w efekcie ją osiągniemy. Jednak jeśli poświęcimy tą moc aby uzyskać jedynie lepsze pożywienie możemy dostać inną, lepszą formę życia, lepsze ciało do wypełnienia tego celu jak na przykład świnia, która może jeść wszystko i praktycznie bez ograniczeń. W ten sposób atma w następnym życiu może otrzymać ciało świni. Kiedy całą moc przeznaczamy na uzyskanie lepszych warunków spania, w następnym życiu możemy dostać ciało niedźwiedzia i bedziemy spać przez wiele miesięcy w roku.

Ponowne narodziny

Każdy z nas rodzi się w różnych okolicznościach życia. Jedna osoba rodzi się w bogatej rodzinie i nie ma problemów z dostępem do potrzeb doczesnego życia, podczas gdy inna rodzi się w biednej rodzinie gdzie znalezienie jedzenia w ciągu każdego dnia jest nie lada wyzwaniem. Inni z kolei mają wysoką inteligencję i z łatwością przychodzi im nauka, podczas gdy ktoś inny musi w to włożyć bardzo duży wysiłek. Jak można wytłumaczyć te różnice? Czy Bóg jest po prostu niesprawiedliwy i umieszcza jednych w dobrych, a innych w złych okolicznościach życia? Dlaczego czasem dzieci rodzą się chore? Dlaczego nieszczęście spotyka dobrych ludzi, podczas gdy ci „źli“ maja się całkiem dobrze? Odpowiedzią jest nasza karma z poprzednich żyć.

Ktoś kto jest niewidomy od urodzenia może spytać: „Co takiego zrobiłem, że teraz muszę tak cierpieć?“ Jak możemy mu odpowiedzieć? Jeśli odpowiesz „taka jest wola Boga“ to nie będzie poprawna odpowiedź. Bóg jest Wszechdobry, i nie życzy nikomu aby cierpiał. Jeśli natomiast odpowiesz w takim przypadku że: „To jest wynik twojego własnego działania.“ Taka odpowiedź również nie będzie właściwą. Ten ktoś narodził się już jako niewidomy jak więc mógł zawinić aby takim się urodzić? Wszystkie działania jego życia wydarzyły się potem. Jedyną właściwą odpowiedzią będzie, że to są wyniki działania w poprzednim życiu lub życiach. Bóg „zapisał“ nasze działania i dostarczył ich rezultaty we właściwym czasie.

Tradycje mistyczne czy religijne które nie akceptują idei ponownych narodzin nie są w stanie odpowiedzieć na takie pytania. Żydowski rabin Harold Kushner w swojej książce „Dlaczego złe rzeczy przydarzają się dobrym ludziom“ opisuje ten problem. Osobiście dotknęła go historia jego własnego syna który cierpiał na rzadką chorobę „ progeria„ która objawiają się tym, że jego czternastoletni syn przejawiał symptomy osiemdziesięciolatka i potem umarł. Kushner był poruszony tą historią i nie był wstanie znaleźć zadowalającej odpowiedzi na pytanie dlaczego jego syn cierpiał w ten sposób? Myślał, że to wynik działania z tego życia, ale jego syn nie zrobił niczego złego co mogłoby być tego przyczyną. Wedyjska literatura ma spójną i logiczną odpowiedź która wyjaśnia takie przypadki znane nam z życia. Akceptując idee wielokrotnych narodzin, wielokrotnych żyć, możemy zrozumieć, przyczyny cierpienia jako efekty działania z poprzedniego życia.

Śmierć i pamięć poprzednich żyć

Dlaczego w takim razie nie pamiętamy poprzednich żyć? Dzieje się tak z powodu procesu śmierci i narodzin, które przechodzimy na początku i na końcu życia. Jest powiedziane, że śmierć jest bardzo bolesnym doświadczeniem dla atmy. Potwierdzają to też osoby które zajmują się zmarłymi. Często ten grymas bólu pozostaje na ich twarzy nawet po śmierci. Po opuszczeniu ciała przez atmę. Ten ból wymazuje większość wspomnień z życia. Ponowne narodziny są nawet bardziej bolesne dla atmy, w efekcie nie posiadamy pamięci poprzednich żyć. Tak się dzieje w większości przypadków.

Niemniej jednak atma posiada pewien rodzaj pamięci. Jeśli będziesz obserwować małe dziecko możesz zauważyc, że bez wyraźnej przyczyny czasem jest przestraszone, czasem śmieje się, a czasem zaczyna płakać. W takim przypadku możemy powiedzieć, że przypomina sobie różne sytuacje z poprzedniego życia jako pewnego rodzaju emocje. Te wrażenia zanikają później w starszym wieku ponieważ doświadczenia obecnego życia wypierają te pochodzące z poprzednich żyć.

Istnieją pewne wyjątki do tej reguły. W każdej części świata możemy spotkać ludzi którzy pamietaja swoje poprzednie życia. (np. Szeroko opisany przypadek Santi Dewi z 1926 roku z Indii) Nauka bada takie przypadki i często stwierdza, że są prawdziwe.

Zapomnienie siebie

Większość ludzi żyje w stanie w którym zapomina o swojej jaźni, atmie. Gdy spytasz kierowcę taksówki o to kim jest, a on odpowie, że mercedesem, toyotą, fordem, lub fiatem pomyślisz, że oszalał. Ponieważ on opisuje samochód w którym siedzi zamiast siebie. Podobnie jeśli zapytasz kogoś o to kim jest i otrzymasz odpowiedź:

– Jestem Wojtek.

– To jest twoje imię. Nadali ci je rodzice jak byłeś mały. Ale kim jesteś ty?

– Jestem polakiem.

– To jest twoja narodowość, możesz zmienić swoją narodowość na inną, ale pozostaniesz wciąż tą samą osoba, pytam o to kim TY jesteś?

– Jestem uczniem.

– To opisuje twoją sytuację życiową. Za jakiś czas będziesz studentem , a potem zapewne będziesz pracował. Ale kim jesteś ty?

– Jestem człowiekiem.

– To jest twój gatunek życia. To określa twoje ciało. Czy nie masz informacji o sobie samym? Kim jesteś ty?

– Jestem myślami.

– Te myśli obserwujesz z wewnątrz, mówisz „moje myśli“ więc one nie opisują ciebie, z czasem te myśli także się zmieniają. Kim jesteś ty?

W ten sposób ludzie utożsamiają ciało lub umysł z sobą samym, ale ciało będziesz musiał opuścić pewnego dnia (umrzeć). Kiedy ktoś umiera ludzie mówią: „odszedł“. Kto odszedł? Przecież leży tu przed nami, wszelkie elementy ciała są na miejscu. Cały skład chemiczny jest zgodny w stu procentach z tym z czasu kiedy „był z nami“ czyli żył. To co odeszło to atma. Mówiąc „odszedł“ ludzie intuicyjnie rozumieją, że to czego tak naprawdę nie ma, czego brakuje to atma.

 

Przyjemności ciała nie dają szczęścia atmie

Jeśli teraz zrozumiesz, że ciało to nie jaźń, że ciało to nie „ja“ dojdziesz do podstawowego problemu. To tak jakby w matematyce na samym początku zrobić błąd i uznać, że 2+2=5, to sprawi, że wszelkie późniejsze obliczenia będą obarczone błędem. Podobnie jeśli myślisz, że jesteś ciałem, że ciało to jaźń, wtedy twoim celem będzie sprawienie przyjemności ciału. Większość ludzi działa zgodnie z tym błędnym założeniem zakładając, że przyjemności ciała są ich przyjemnościami. Planują: „Co dziś zjeść aby było przyjemnie? Co dziś zobaczyć aby było przyjemnie? Co dziś posłuchać aby było przyjemnie?“ Myślą, że jeśli dostarczą przyjemności ciału sami będą szczęśliwi. Jednak mimo tego, że tak bardzo próbują i starają się i tak wiele wysiłku w to wkładają to atma pozostaje nieusatysfakcjonowana.

Dlatego tak wiele osób odczuwa frustrację, depresję chociaż dostarczyło sobie wielu chwili tzw „przyjemności“ . Przesłuchanie wielokrotnie płyt swojego ulubionego zespołu muzycznego, zjedzenie wspaniałych pokarmów, obejrzenie wielu filmów nie da zadowolenia atmie, jaźni. W ten sposób ludzie tracą czas na poszukiwanie szczęścia, ale go nie znajdują. Ciało jest materialne i wszelkie elementy (czy formy przyjemności) które mu dostarczamy również są materialne. To nie może usatysfakcjonować atmy, ponieważ atma nie jest materialna.

Jeśli wyjmiesz rybę z wody, to żadna ilość pożywienia czy masaży nie da jej szczęścia. Jedyne co może sprawić aby ryba była szczęśliwa to włożenie jej ponownie do wody. Atma jest pochodzenia duchowego, boskiego i jest częścią Boga. Szczęście którego szuka może odnaleźć jedynie z tego samego źródła z którego sama pochodzi. Poprzez zrozumienie tej prostej logiki celem własnego życia uczynisz poszukiwanie i odkrywanie Boga w twoim własnym życiu. To jest to czego uczą wszystkie pisma wedyjskie i do czego zachęcają nas wszystkie religie świata.

Hari Om Tat Sat

Kryszna Kirtan

(wyświetleń: 1265)