Czym jest religia i duchowość. Prawdziwe znaczenie.

Religie dharmiczne (czyli takie które oparte są na Wedach jak hinduizm czy wywodzący się z niego buddyzm) akceptują wszelkie inne formy praktyk religijnych. Ponieważ rozumieją, w sednie swoich nauk, że są one naturalnym stanem świata i koniecznością dla ludzkości.

Istnienie wielu rodzajów ścieżek duchowych jest naturalne tak jak istnienie w systemie edukacji wielu poziomów szkół. Zaczynamy od przedszkola potem przechodzimy do podstawówki i gimnazjum aby skończyć być może jako profesor uniwersytetu. W tym systemie najlepsi zostają nauczycielami, a wybitne jednostki tworza podwalinę pod system edukacji zmieniając sama formułę jak wielcy pedagodzy lub sam zakres nauki jak wynalazcy i odkrywcy.

Religie dharmiczne akceptują wszelkie ścieżki duchowe

Religie dharmiczne ze swej natury akceptują fakt, że WSZYSTKIE te formy religii są tak samo potrzebne. Religie dharmiczne nie dzielą ludzi na lepszych (tych co z nami) i gorszych (tych co nie z nami). Religie dharmiczne szanują wszystkich, ich poglądy czy stan rozwoju duchowego. Szanują również wszelki rodzaj życia, zarówno ten ludzki jak i zwierzęcy czy roślinny. W ten sposób religie dharmiczne uczą prawdziwej pokory i tolerancji względem innych. Uczą akceptacji dla odmienności.

mama vartmanuvartante manusyah partha sarvaśah

każda droga jest Moją, o Parto.

Bhagawadgita 4.11 – tłum. Dynowska

Karma, reinkarnacja i wyzwolenie

Innym ważnym aspektem religii dharmicznych jest akceptowanie tymczasowej kary za tymczasowe przewinienia, zwanej prawem karmy. Karma to kosmiczne prawo które działa (w dużym uproszczeniu) na zasadzie akcji i reakcji. Za każdy czyn przynależy się nagroda lub kara. Ta karma jest prawem kierującym reinkarnacją, koniecznością ponownych narodzin. Duchowa istota wciela się w ciała w których odbiera i tworzy karmę. Gdy, zmęczona, zapragnie wydostać się z tego koła narodzin i śmierci zaczyna poszukiwać wyzwolenia. I do tego służą różne ścieżki duchowe, czy religijne, które pokazują zbłąkanemu drogę do sfer duchowych. I ostatecznie do sfer Boga. Stan w którym jaźń osiąga poziom doświadczenia duchowego wymiaru Rzeczywistości nazywamy wyzwoleniem (moksza).

vadanti tat tattva-vidas tattvam yaj jnanam

advayam brahmeti paramatmeti bhagavan iti śabdyate

Uczeni transcendentaliści, którzy znają Absolutną Prawdę, zwą tę niedwoistą substancję Brahmanem, Paramatmą albo Bhagawanem.

Bhagawata Purana 1.2.11

Miłość ponad wyzwoleniem

Dla pewnych grup takich osób osiągnięcie stanu doświadczenia wymiaru duchowego Rzeczywistości kończy drogę. Lecz dla osób zainteresowanych duchowym stanem miłości w tym momencie Droga się dopiero zaczyna. Ta kraina, ten wymiar jest obszarem gdzie istnieje duchowy związek z Bhagawanem (Osobowym Bogiem). W stanie tym, jaźń doświadcza nieprzerwanego stanu Miłowania w relacji z Osobowym Bogiem. Osoba która jest zainteresowana tym poziomem Duchowej Rzeczywistości nie jest zainteresowana zbawieniem lub wyzwoleniem. Taką osobę interesuje jedynie bezwarunkowe kochanie Boga w relacji z Nim. Dlatego Sri Ćajtanja, wielki orędownik Miłości Boga, modli się:

O Panie, nie pragnę cieszyć się bogactwem pochodzącym z wykonywania swoich obowiązków,

ani nie pragnę popularności czy posiadania zwolenników,

Nie pragnę komfortu domowego ogniska.

Nie pragnę też pięknych kobiet ani nie aspiruję do wyzwolenia.

O Panie Wszechświata!

Modlę się tylko o możliwość służenia Tobie

bez osobistej korzyści życie za życiem.

Śiksasztaka 4

Hari Om Tat Sat

Krysznakirtan

(wyświetleń: 452)