Kim jest guru i dlaczego jest potrzebny.

Jednym z ważnych elementów na ścieżce samopoznania, ścieżce wyzwolenia, ścieżce premy, jest guru. Kim jest guru i dlaczego jest potrzebny?

Guru nie jest kapłanem, guru nie jest określeniem na duchownego w hinduizmie. Guru niej jest mnichem, nie jest też nauczycielem takim jak ten w szkole. Guru nie jest instruktorem jogi, nie jest też trenerem czy couchem ani nie jest mentorem. Czym lub kim jest więc guru?

Guru jest jeden.

Ta fraza pochodzi od sanskryckiego akhanda-guru-tattva. To oznacza niepodzielną (akhanda) zasadę guru (gurutattva). Ta niepodzielna zasada przejawia się na trzy sposoby, aspekty. Jako ćajtjaguru (caitya-guru), dikszaguru (diksa-guru) i śikszaguru (siksa-guru). Ćajtjaguru to Dusza Najwyższa, obecna wszędzie i w sercu każdego, który zna i rozumie motywacje osoby i nią kieruje. Czasem ćajtjaguru porównuje się do sumienia.

Dikszaguru i śikszaguru są uważani za równe przejawienie Najwyższego, Kryszny. Ponieważ pomagają adeptowi wejść na drogę Boga. To są dwie osobne osoby, ale ich zadanie jest takie samo. Aby to zadanie było spełnione potrzebne są dwa warunki: potrzebny jest autentyczny nauczyciel i autentyczny uczeń.

Kiedy guru jest autentyczny.

Guru aby był uznany za autentycznego powinien pochodzić z uznanej linii sukcesji nauczycieli (parampara) evaṃ paraṃ-parā-prāptam imaṃ rāja-rṣayo viduḥ (Bhagawadgita 4.2) “Tak Moja nauka docierała kolejno do świętych monarchów.” Guru powinien być także urzeczywistniony (tattva-darśinaḥ), powinien widzieć Prawdę.

Cechy autentycznego ucznia.

Aby adept, uczeń, był uznany za autentycznego powinien również spełnić kilka warunków:

kārpaṇya-doṣopahata-svabhāvaḥ pṛcchāmi tvā dharma-saṃmūḍha-cetāḥ
yac chreyaḥ syān niścitaṃ brūhi tan me śiṣyas te ‘haṃ śādhi māṃ tvāṃ prapannam

Straciłem spokój ducha, czuję się bezradny.
Odpowiedz mi, co robić? Co będzie najlepsze?
Pragnę zostać Twym uczniem, powierzam się Tobie.
Proszę, poucz mnie Kryszno,
Bhagawadgita 2.7

Pierwszym z nich jest zagubienie, stan bezradności w którym dochodzimy do wniosku, że potrzebujemy pomocy. Zaczynamy wtedy poszukiwać odpowiedzi, zaczynamy szukać pomocy. Takiej pomocy udziela guru.

tad viddhi praṇipātena paripraśnena sevayā
upadekṣyanti te jñānaṃ jñāninas tattva-darśinaḥ

Postaraj się zrozumieć tę wiedzę od mędrców,
Zadając im pytania i służąc z oddaniem,
Gdyż oni widzą prawdę i mogą ją wskazać.
Bhagawadgita 4.34

Jeśli uczeń jest pokorny (praṇipātena), chętny do służenia (sevayā) i zadawania pytań (paripraśnena) wtedy następuje przekazanie (upadekṣyanti) i zrozumienie nauki. Pokora oznacza nie zadawanie wyzywających pytań, oznacza także pokorna postawę, postawę głupca, osoby która nie wie. Postawa ta umożliwia przyjęcie nauki.

Czego pragnę?

Pozostaje otwarte pytanie: czego pragnę? Czy pragnę akceptacji, bycia częścią mojej społeczności, społeczeństwa, grupy, także religijnej? Jeśli tak jest, to obawa odrzucenia, zostania uznanym za dziwaka, za „innego”, powstrzymuje nas. W takim przypadku najczęściej wybiera się podążanie za masą, za przywódcami. Czy raczej tak naprawdę pragnę samorealizacji…rozwiązania problemów mojej egzystencji? Poznania Prawdy? W tym pierwszym przypadku nie ma problemu, taka czy inna dyrektywa, rezolucja czy wytyczna lub inny kierunek działań liderów nie ma znaczenia, jesteśmy zawsze razem i w grupie. Jest fajnie i miło.
W drugim przypadku poszukujemy. Idziemy “pod prąd” kierunkowi wyznaczonemu przez masy, grupy czy liderów. Szukamy. Jesteśmy gotowi oddać za to “życie”. Nic innego nie ma dla mnie znaczenia, jedynie poznanie Prawdy Absolutnej. Czy tak jest w Twoim przypadku?

Jak poznać Prawdę?

Na ścieżce bhakti w linii Rupy, uczeń musi najpierw rozpoznać guru jako reprezentanta Kryszny. Następnie musi rozpoznać w Nim lub Niej Baladewa Prabhu lub Nitjanandę Prabhu. Baladewatattwa (baladeva-tattva) jest energią Pana która przejawia zabawy (lila) Pana. Baladewa pojawia się jako Nitjananda aby dołączyć uwarunkowane materialnie dusze do służby Panu. Guru spełnia pracę tego który “dołącza” dusze. Dlatego uznajemy Go za reprezentanta Baladewy lub Nitjanandy.

Baladewa i Nitjananda reprezentują najwyższą i niepodzielną zasadę guru (guru-tattva) dla wszystkich zainteresowanych relacjami z Panem jako: sługa (dasya), przyjaciel (sakhya) czy rodzic (vatsalya), zarówno w lilach Kryszny i Gaury (krsna-lila , gaura-lila). W ten sposób widzimy guru jako przywódcę konkretnej grupy wiecznych towarzyszy i sług Najwyższego Pana.

Kolejnym poziomem zrozumienia jest, że guru jest liderem grupy wewnątrz madhurjarasy (madhurya-rasa). To relacja Umiłowanego i Miłującego, małżeńska. W tym przypadku guru jest jedną ze służek sakhi (sakhi) lub mandźari (manjari) Srimati Radharani. Srimati Radharani jest najwyższą osobowością wewnątrz madhurjarasy ponieważ tylko Ona wie jak zadowolić duchowe zmysły Kryszny. Na tym etapie uczeń postrzega guru jako reprezentanta Srimati Radharani.

Weryfikacja nauk guru.

Jedna z zasad którymi kierujemy się na ścieżce bhakti jest guru-siastra-sadhu, nauczyciel-pisma-święci. Otrzymane nauki powinny być zweryfikowane w tych trzech źródłach. Niektórzy jednakże stosują w swoim działaniu jedynie zasadę, że guru i czasem siastra…

Jestem rupanugą, tzn zwolennikiem Rupy Goswamiego, który ustanowił Misje Ćajtanji na tym świecie. Jeśli szukasz samorealizacji w tej mistycznej tradycji, linii nauczycieli pochodzących od Rupy warto poznać Jego nauki, teologie, ontologie, szerszy kontekst działania. Też ten „hinduski”, ten z którego On wyszedł. W innym przypadku to co robisz to zwykły sentyment. Podążasz wtedy za kolegami, za grupą (także religijną), za zwyczajami społecznymi, za przyzwyczajeniami. To się niczym nie różni od tłumów w Wielka Sobotę ze święconką którzy to robią bo …wszyscy od wieków tak robią. Więc tak robimy i my. Znajomość wśród takich osób nauk Chrystusa jest niewielka.

Istotne pytania.

Warto się zapytać siebie samego: czego szukam? Czy naprawdę rośnie moją duchowa świadomość? Czy rozwijam się? A może jest tylko przyjemnie i bezpiecznie? Częścią rozwoju jest ból. Ból zmiany. Ból pokonania naszego ego, przyzwyczajeń, pożądania, złości, chciwości. Ból…podporządkowania. Istnieje wysiłek który trzeba w to włożyć. Wartościowe rzeczy nie są darmo. Jak nie ma guru to nie ma komu się podporządkować, nie ma sevaya, nie ma upadekshanti.…a podporządkowujemy się wtedy zazwyczaj własnym pragnieniom…lub wytworom umysłu.

Hari Om Tat Sat

Kryszna Kirtan

—-
skorzystałem z:
Bhagawadgity w tłumaczeniu Szuwalskiej
tekstu “Guru is One” Swamiego B.G. Narasingha

(wyświetleń: 629)