Czego uczy Ćajtanja czego nie ma u innych nauczycieli

Często mnie pytają co takiego jest innego w tradycji która podążasz czego nie ma w innych? Co jest tym co wyróżnia Nauki Ćajtanji od Nauk innych Nauczycieli. Oto fragment dyskusji z facebooka na ten temat:

Co takiego jest w naszej linii w linii Gaurangadevy czego nie ma u innych nauczycieli?
Do tego świata przyszło też wielu nauczycieli, wśród nich Śri Madhwaczarja, Śri Ramanudżaczarja, Śri Wisznuswami, Śri Nimbaditja, lecz oni dawali tylko bhakti regulowaną ścisłymi zasadami. Uczyli, że Kryszna jest obiektem czci. I to wszystko. Podobnie, Śri Prahlada Maharadża objaśnił w Śrimad-Bhagawatam (7.5.23)

„Na służbę oddania składa się dziewięć następujących czynności: słuchanie i intonowanie o transcendentalnym Świętym Imieniu, postaci, cechach, parafernaliach i dokonaniach Pana Wisznu, pamiętanie o nich, służenie lotosowym stopom Pana, oddawanie Mu czci z użyciem szesnastu rodzajów parafernaliów, zanoszenie do Niego modlitw, stanie się Jego sługą, uważanie Go za swojego najlepszego przyjaciela oraz podporządkowanie Mu wszystkiego (innymi słowy, służenie Mu ciałem, umysłem oraz słowami). Kto poświęcił swoje życie służeniu Krysznie na tych dziewięć sposobów, ten powinien zostać uznany za najbardziej uczoną osobę, ponieważ zdobył pełną wiedzę.”

Nasza obecna sytuacja

Miejsce w którym przebywamy obecnie nie jest naszym przeznaczeniem, miejscem w którym znajdujemy się w naturalnym stanie. Doświadczamy zmienności, upływu czasu, chorób i śmierci. Ale przecież nikt z nas nie chce umierać, nikt nie pragnie zmian które następują pod wpływem czasu.

W przeszłości wielu Nauczycieli mówiło o Królestwie Boga, o konieczności udania się do tego miejsca, które jest naszym prawdziwym domem. Najczęściej na Zachodzie mamy koncepcję Boga jako Króla i Władcę lub Sędziego któremu musimy się podporządkować. I to jest po części prawda. Bóg jest taki. Ale nie tylko taki.

Wyjątkowością Nauk Gaurangadewy jest to że dał nam dostęp do tej części Królestwa Niebieskiego w której jest możliwa najbardziej prywatna z prywatnych relacji z Bogiem. Jest nią osobista relacja w formie służki Radharani (kinkari lub mandżari) która jest osiągana poprzez praktykę raganuga bhakti. Bhakti raganuga jest praktykowana w nastroju tych bhaktów którzy są w danej relacji przyjacielskiej, rodzicielskiej czy małżeńskiej (sakha, watsalja, madhurja).

Analogicznie można powiedzieć, że w pałacu Króla czy Prezydenta jest wiele pokoi. W niektórych z nich odbywają się oficjalne spotkania, ale w innych są to prywatne relacje czy zabawy pomiędzy Prezydentem i jego osobistymi przyjaciółmi, rodziną i małżonkiem. Właśnie ta prywatna część boskiego królestwa została nam udostępionona poprzez Nauki Ćajtanji

Potrzebne kwalifikacje.

Kwalifikacją jest jedynie mocne pragnienie aby tam się dostać. Jezus mówił, że mamy być jak dziecko. Dziecko jest niewinne i nie posiada żadnych kwalifikacji. Ten brak kwalifikacji jest kwalifikacją.

Hari Om tat Sat
Kryszna Kirtan

(wyświetleń: 302)