Bhagawadgita. Poszukiwanie wewnętrznego szczęścia

Dharma nie jest dogmatem, ale umiejętnością działania zgodną z regułami rządzącymi światem. Kiedy robisz to w najlepszy możliwy sposób. Wtedy unikasz problemów cierpienia i kłopotów. Jednocześnie wznosisz swoją świadomość. Dlatego Bhagawadgita jest ważną książką ponieważ opisuje zasady dharmy i również to co znajduje się poza nią.

Bhagawadgita jest najbardziej znaną książką tradycji indyjskiej kojarzoną z duchowością Indii. Przetłumaczona jest na wiele języków, po polsku posiadamy 9 jej tłumaczeń. Wiele osób na przestrzeni lat pisało także komentarze do niej. Niezależnie od tego w jakiej tradycji duchowej czy z jakiego punktu widzenia ktoś może ją czytać fakt pozostaje faktem, że jest podstawową książką o jodze, duchowości i mistycyzmie indyjskim.

Jeżeli chcesz zrozumieć ducha Indii nie możesz robić tego bez poznania tego świętego tekstu. Możesz ją czytać na wiele sposobów, z religioznawczego czy kulturoznawczego punktu widzenia. Z punktu widzenia monizmu. A także – przede wszystkim – z punktu widzenia deistycznego teizmu. który kulminuje w jodze oddania, jodze bhakti. Ta cześć Bhagawadgity która opisuje podstawy bhakti jest najbardziej ważna i esencjonalna.

Niezależnie od tego, możesz znaleźć tam również te nauki które są najbardziej uniwersalne i mogą być zastosowane przez każdego człowieka. Nazywamy to Filozofią Wieczysta lub Psychologia Wieczystą. Czyli tym co jest wspólne dla wszystkich ludzi, niezależnie od kraju w którym żyją czy religii która wyznają.

Kryszna, będąc boskim awatarem, boską inkarnacją, jogeśwarą, Samym Bogiem, pozostaje najważniejszą postacią kojarzoną z Indiami i ich starożytną cywilizacją. Uczy on o wielu duchowych ścieżek, poprzez które możemy rozwinąć nasz pełny ludzki potencjał. Uczy również tego co znajduje się ponad naszą tymczasową i przemijającą powłoką. Tego co jest esencją naszej istoty czyli naszą jaźnią, czystą świadomością, nami samymi.

Idź głębiej

To że Bhagawadgita została wypowiedziana na polu bitwy jest bardzo istotne. Ponieważ wojna zawsze jest miejscem kiedy doświadczamy wielu dualizmów ludzkiej natury. Spotykamy się tam z tym elementem naszego życia który jest najbardziej dramatyczny, ze śmiercią. Dlatego jest to naturalne miejsce do rozważań co jest, a co nie jest dharmą. Czym jest dobro i zło. Czy istnieje coś pomiędzy białym i czarnym. Na czym polega moralność. Na czym polega właściwe działanie. I czy cierpienie, które teraz doświadczamy, ma jakiś większy sens.

Na te pytania możemy odpowiedzieć na wiele różnych sposobów. Patrząc na to z różnych punktów widzenia. Dlatego Ardźuna rozpoczyna Bhagawadgitę właśnie od tych pytań. Czy zaprzestanie działania po to aby uniknąć bólu i komplikacji jest właściwą decyzją, ale czy to nie ogranicza naszego duchowego potencjału?

Bhagawadgita pokazuje nam jak osiągnąć najwyższy z możliwych celów, w sytuacji która jest daleka od ideału. Kiedy musimy stoczyć śmiertelną bitwę z własnymi nauczycielami czy krewnymi. Co nie tylko odbije się negatywnie na naszym własnym życiu, ale także na całym społeczeństwie na bardzo długi okres czasu.

Wydaje się, że łatwiejsze jest to, aby stać z boku i nie brać udziału w tej bratobójczej wojnie. Życie nie zawsze umożliwia nam taka postawę. Ból, cierpienie, przeciwności i inne wyzwania są częścią naszego doświadczenia. To sprawia, że nasza dusza może wzrastać i odkryć wewnętrzne wymiary rzeczywistości. Te wymiary których istnienia nie jesteśmy świadomi zajęci codziennym życiem. Kiedy nie zmierzymy się z nimi, pozostaniemy słabi i niedojrzali. Nie będziemy wstanie odkryć tej duchowości która jest w nas.

Uniwersalna dharma

Dharma nie jest dogmatem. Dharma jest zaakceptowaniem zasad które są zawsze aktualne niezależnie od czasów w których żyjemy. Osoba albo miejsce może być pod wpływem sił które dominują światem. Bhagawadgita uczy nas czym jest nasza własna osobista dharma, svadharma. To nie jest ścieżka naszej osobistej wolności, tak jak rozumiemy to współcześnie, ale jest to ścieżka która łączy nas z całością energii wszechświata, który istnieje zarówno wewnątrz jaki na zewnątrz nas.

Swoje własnego spełnienia niemożemy osiągnąć bez wypełnienia naszego obowiązku względem całości życia. Bez służenia Absolutowi, Bogu. Bhagawadgita pokazuje nam naszą indywidualną ścieżkę, sedno naszej istoty, jako będącej częścią kosmicznej jaźni, Sri Kryszny.

Zasadniczym przekazem Bhagawadgity jest to, że śmierć nie istnieje. Nikt naprawdę nie rodzi się i nie umiera. Jesteśmy nieśmiertelni w naszej wewnętrznej naturze, jaźni, czystej świadomości. Narodziny i śmierć dotyczą jedynie ciała i nie są niczym innym jak zmianą ubrania które nosimy. Nie potrzebujemy wyzwolenia, ale duchowej samoświadomości, urzeczywistnienia naszej duchowej natury. Potrzebujemy odkrycia tej części naszej istoty, która nie będzie niepokojona przez żadne zewnętrzne siły.

Dylematy Ardźuny reprezentują nasze własne dylematy. Nasze własne wyzwania które mamy w życiu. Każdy szuka szczęścia, które będzie w pełni satysfakcjonujące i wiecznotrwałe. Ponieważ posiadamy intuicję czy potrzebę wyższej świadomości, czy doskonałości, poszukujemy tego stanu całe życie. Niestety szukamy w złym miejscu, w zewnętrznych okolicznościach. Dlatego Bhagawadgita kieruje nas ku wewnętrznym poszukiwaniom, ponieważ tylko tam znajdziemy odpowiedź. Poprzez przykład Ardźuny i przewodnictwo Sri Kryszny.

Hari Om Tat Sat

Kryszna Kirtan

(wyświetleń: 183)