Czym jest misja Ćajtanji. Dar Mahaprabhu.

Praktykując jogę bhakti w Tradycji Ćajtanji warto wiedzieć czym jest Dar Mahaprabhu, czyli to co jest celem tej praktyki,  w jaki sposób można ten cel osiągnąć oraz jakie są wymagane kwalifikacje do podążania tą duchową ścieżką.

Cel pojawienia się Ćajtanji

Jest wiele powodów pojawienia sie Ćajtani, ale skupmy się na tym który jest najważniejszy i poufny (ukryty, sekretny): Ćajtanja Ćaritamrita biografia Ćajtanji autorstwa Krysznadasy Kawiradźa (ur.1496) opisuje te powody pojawienia się Ćajtanji:

“dzięki Swej bezprzyczynowej łasce pojawił się w tym wieku Kali, aby obdarzyć nas tym, czego wcześniej nie ofiarowała żadna inna inkarnacja: najbardziej wzniosłą i promienną wiedzą duchowi o smaku Swojej służby [w związku małżeńskim].”
CC Adi 1.4

“Pragnąc zrozumieć chwałę miłości Radharani, Swoje wspaniałe cechy, którymi jedynie Ona rozkoszuje się poprzez Swoją miłość, i szczęście, które czuje, gdy realizuje słodycz Jego miłości, Najwyższy Pan Hari, przepełniony Jej emocjami, pojawia się z łona Śrimati Śacidevi, tak jak księżyc pojawia się z oceanu.”
CC Adi 1.6

Pan Ćajtanja przyszedł aby nauczać raganuga bhakti czyli podążania nastrojem intymnych sług Kryszny w nastroju sakha (przyjaźń), watsalia (rodzicielstwo) i madhurja (małżeństwo), a szczególnie w nastroju mandźari i gopi (osobistych służek Radharani) o czym mówią powyższe wersety.

a tak kwalifikacje do tego rodzaju bhakti opisuje Rupa Goswami w Bhakti Rasamrita Sindhu 1.2.291:

ragatmikaika nishtha ye vrajavasi janadayah
tesham bhavaptaye lubdho bhaved atradhikaravan

“ten kto pragnie mocno (jest chciwy), osiągnięcia wiecznego nastroju, skoncentrowanych jedynie na [Krysznie] Wradźawasich (mieszkańców Wradźy), ten jest uprawniony do wejścia do raganuga bhakti” – tłum. moje

Kwalifikacje do raganuga bhakti

Powyższe oznacza że jedyną kwalifikacją do raganuga bhakti jest silne pragnienie – “chęć” (laulyam) – uczestniczenia w tych zabawach, a sposobem (metodą) na wejście w nie jest rozpamiętywanie tych zabawi. To z kolei oznacza, że należy szaleć za poufnymi rozrywkami jeżeli są opowiadane przez [zwłaszcza] samozrealizowanego wisznuitę.

avaisnava-mukhodgirnam
putam hari-kathamrtam
sravanam naiva kartavyam
sarpocchistam yatha paya

„Nikt nie powinien słuchać czy pobierać nauk od osoby, która nie jest [samozrealizowanym] wisznuitą. Nawet jeśli mówi ona o Krysznie, nie należy tego przyjmować, ponieważ jest to niczym mleko dotknięte ustami węża.” Padmapurana

I poprzez słuchanie i rozwinięcie atrakcji do takiego słuchania uwalniamy się od zanieczyszczeń umysłu (takich jak pożądanie, gniew, itd). Wtedy pojawią się to mocne pragnienie. Pisze o tym Rupa w Bhakti Rasamrita Sindhu 1.2.292:

“Takie – nie zależne od inteligencji, zasad opisanych w pismach i logiki – pragnienie, pojawia się po doświadczeniu do pewnego stopnia słodyczy ich [Wradźawasich] miłości poprzez słuchanie opisów z pism.” tłum. moje

Co Dźiwa Goswami komentuje następująco:

“Kiedy [praktykująca] osoba doświadcza do pewnego stopnia słodkość miłości i czynności mieszkańców Wradźy poprzez słuchanie z pism takich jak Bhagawatam, które opisują takich siddha (doskonałych) wielbicieli, wtedy jej [tej osoby] inteligencja może osiągnąć stan odrzucenia pism (siastra) i logiki (yuktim), chociaż logika jest tutaj obecna.”tłum. moje

I to jest właściwa metoda. W Dźajwa Dharmie również Bhaktiwinoda Thakura opisuje, że poprzez słuchanie o rozrywkach Wradźawasich uzyska się pragnienie aby osiągnąć ten nastrój.

Waidhi bhakti to scieżka oparta na logice, dowodzeniu na podstawie śastr i zdrowym rozsądku. Raganuga bhakti (nauczana przez Ćajtanję) nie działa w ten sposób. Raganuga znaczy “podążanie za nastrojem” (ragą), a opiera się na pragnieniu bycia jak Wradżawasi, które osiąga się właśnie poprzez słuchanie [od kwalifikowanego mówcy] o tych zabawach (lila). Dlatego mówienie o kwalifikacjach jest błędne dlatego, że nikt z nas nie ma i nie będzie miał kwalifikacji, a jedyną kwalifikacja jest brak jakichkolwiek kwalifikacji. Jedyne co jest wymagane to posiadanie silnego pragnienia (lobha). I to jest proces którego uczy Ćajtanja i Rupa. Wiec nie ma na co czekać ponieważ nikt z nas nie wie kiedy przyjdzie czas opuszczania ciała, a jak wiemy z Bhagawadgity 8.6:

Albowiem jaki stan istnienia pamięta ten, kto porzuca swoje ciało, o synu Kunti, taki stan bez wątpienia osiągnie.

Hari Om Tat Sat
Kryszna Kirtan

(wyświetleń: 411)