Linki:

 

Ludzie mówią że mistrzem duchowym, jest ten który jest uczony i zna pisma święte oraz rozumie istotę słów Pana. Pisma święte są ważne, ale czuję, że bez bhadźanu czyli głębokiej medytacji nad rozrywkami Pana wszystkie pisma i ich instrukcje są nieskuteczne i suche, dopóki nie dojdzie się do etapu pełnego doświadczania świętej miłości (premy) do Pana. Pisma Święte takie jak Bhagawadgita czy Bhagawatam mogą dostarczyć podstawowej wiedzy, ale urzeczywistnienie czy duchowa realizacja może przyjść tylko ze spełniania bhadźanu.

Czym jest bhadźan?

Gopala Tapini Upaniszada stwierdza, że ​​bhadźan to rasa (nektar) i poprzez praktykę bhadźanu zawsze jest się zadowolonym. Ale obecnie odkrywam, że w Bhakti Jodze ludzie zaczęli się bardziej bać. Są przerażeni, ponieważ karzą siebie, nieustannie myśląc i wierząc, że są upadłymi duszami. Niektóre grupy religijne w ramach tradycji gaudija (gaudiya)  posiadają swoje własne zrozumienie literatury gaudija, a ich instrukcje mogą prowadzić do życia w ciągłym niepokoju. Brakuje im tego błogiego nastroju, szczęścia, samego uroku bhakti jogi. Zauważyłem, że często ludzie są mechaniczni w swojej praktyce, zamiast być radośni.

Należę do ortodoksyjnej rodziny, ale cieszę się, że nie jestem tutaj, aby straszyć przed piekłem i jego ogniem. Samo oddanie jest bardzo złożonym tematem, a jednocześnie jest bardzo proste. Zależy to od tego, kto naucza i jak przyswaja się instrukcje. Filozofia gaudija staje się teraz bardziej skomplikowana ze względu na różnorodne nauczanie różnych frakcji religijnych istniejących w ramach naszej tradycji, a kiedy nie ma prostego wyjaśnienia czegokolwiek, czuję się nieswojo. Przedstawione odpowiedzi są albo bardzo powierzchowne, albo bardzo złożone.

Osobiście, po zbadaniu i praktykowaniu nauk gaudija sampradaji oraz po przeanalizowaniu ich w porównaniu z naukami różnych innych grup, doszedłem do wniosku, że filozofia gaudija sampradaji jest łatwa, pełna szczęścia i nie należy się jej obawiać.

Znałem wielu wielbicieli, którzy nie byli w stanie doświadczać rasy, nawet po 20 i więcej latach praktyki. Praktykowali ponad 20 lat i nadal nie mogli mieć głębokiego uczucia miłości do Kriszna, ponieważ nie osiągnęli bhawy, czyli skrajnego stanu przywiązania do Pana. Nieustanny strach przed byciem upadłą duszą zawładnął ich umysłami, a ten strach owinął i zamknął ich serca jak rosnąca winorośl.

Ich jedynym postanowieniem było codzienne śpiewanie harinaam przez określoną liczbę rund. Oczywiście nikt nie może zaprzeczyć mocy Świętego Imienia, ale cokolwiek stało się z przekonaniem, że ktoś nie jest upadłą duszą w chwili, gdy otrzymuje łaskę mistrza duchowego i harinaama?

Aspiranci duchowi są informowani, że przestrzegając zasad i przepisów, mogą osiągnąć oddanie, czyli pewien zaawansowany stan na ścieżce bhakti. Niestety, strach i lęk przed poczuciem nieczystości utrudnia rozwój bhawy. Nie ma już swobodnego przepływu, szczęścia, uczucia ani otwarcia serca. Serce, które nie może rozkwitnąć i rozszerzyć się, aby pomieścić więcej miłości, tylko twardnieje przez lata; dlatego intonowanie Świętego Imienia staje się czynnością wykonywana mechanicznie.

Ci, którzy czują się upadłymi duszami, poddają się myśleniu, że spełnienie i urzeczywistnienie miłości do Pana jest poza ich zasięgiem; że możliwość jego osiągnięcia nastąpi w odległej przyszłości lub nawet po śmierci. To nie jest definicja praktyki gaudija.

Filozofia gaudija to nie tylko praktyka pewnych regulujących zasad, samo przestrzeganie zewnętrznie zasad nie spowoduje rozkwitu kwiatu oddania w czyimś sercu. Praktyka gaudija kładzie większy nacisk na praktykę emocjonalną, zamiast na czysto fizyczną, zewnętrzną chociaż fizyczne zaangażowanie jest również konieczne.

Ale bez użycia uczuć nie możemy wzrastać w sposób, który doprowadziłby nas do mandźari bhawy, nastroju, który był praktykowany na ścieżce sadhany i który był nauczany przez naszych poprzednich aćarjów, świętych nauczycieli.

Tego związku emocjonalnego nie należy mylić z doczesnymi emocjami, które mogą być irracjonalne, nielogiczne i destabilizujące. Kiedy mówimy o naszych poprzednich aczarjach, mówimy, że są oni wiecznymi sługami którzy stawili aby jej nauczać (nitja siddha) lub przez swoją praktykę medytacyjna, sadhanę czyli bhadźan otrzymali cel praktyki: mandźari bhawę.

Tak, niektórzy ludzie nadużywali tej praktyki, ale wciąż jest wiele przykładów wzniosłych dusz, które wskazały nam kamienie milowe praktyki, pokazując swoim życiem i przykładem jak należy praktykować i udowadniając nam, że filozofia gaudija to nie tylko teoria, to błoga rzeczywistość nauk.

Pewnego razu pewien wielbiciel przybył do Wryndawany w poszukiwaniu Pana i kiedy guru zalecił mu aby przez sześć miesięcy wykonywał praktyki oddania w oparciu o instrukcje. Guru poprosił go, aby nie bał się, a w czwartym miesiącu praktyki Pan wraz z Radharani i gopi pojawił się przed nim w świątyni Radharaman odbywając teatr Boskiej Sztuki. Kiedy podzielił się swoim doświadczeniem, powiedziano mu, aby nie przerywał swojej praktyki oddania, ponieważ doświadczenie to pokazało, że jest na właściwej ścieżce i we właściwym nastroju.

Najważniejsze jest, aby dać ludziom instrukcje jak reagować kiedy pojawią się emocje i wyposażyć ich w środki do wykorzystania uczuć. Najważniejsze pytanie brzmi: jak możemy ofiarować ten skarb oddania do Rady i Kryszny tym którzy nie wiedzą i tym którzy są niewinni w taki sposób, aby mogli go przyjąć? Niektóre organizacje religijne przywiązują większą wagę do zasad i przepisów, zamiast przekazywać nektar zabaw Radhy i Kriszny, który bardzo smakowali ich mistrzowie duchowi.

W życiu tworzymy połączenia poprzez uczucia i tak jest również w przypadku, gdy ktoś chce urzeczywistnić Pana. Nie jesteśmy systemami operacyjnymi, mechanicznymi stworzeniami, które funkcjonują jedynie poprzez wykonanie poprawnej składni kodu.

W ten sam sposób, na ścieżce Bhakti Jogi, nie możemy połączyć się z Radhą i Kryszną jedynie poprzez przestrzeganie pewnych zasad. Dlatego czuję, że termin joga czyi połączenie zmieniło się na ścieżkę jogi straszenia. Należy zrozumieć, że zasady i przepisy są dobre, aby zaszczepić aspirantowi jakość żywiołu harmonii (sattva guna), ale większe znaczenie maja instrukcje które prowadzą do etapu czy poziomu bycia w stanie nirguna (bez cech) i nieprzerwanej praktyki bhakti lub oddania.

Oddanie osiąga się poprzez praktyki oddania, sadhanę bhakti, a nie wyłącznie poprzez kultywowanie sattva guny. Nie znajdziesz w Bhagwatam, że wielbiciele, którzy osiągnęli madhurja bhawę, przestrzegali określonych zasad i przepisów. I dlatego osiągnęli ten stan. Każdy może zostać wielbicielem Kryszny i nie ma potrzeby osiągania poziomu sattva guny poprzez praktykowanie pewnych regulujących zasad w nadziei na osiągnięcie rezultatów praktyki oddania, czuli bhawy i premy.

W rzeczywistości znajdziemy przykłady, że nawet demony i zwierzęta były wielbicielami Kryszny. Nie ma opisów, że musieli najpierw przyjąć pewne przepisy i reguły, zanim święta pobożność zakwitła w ich sercach.

W Bhagawatam znajdziemy takie stwierdzenie:

W każdej epoce wiele żywych istot będących pod wpływem pasji i ignorancji znalazło się w towarzystwie Moich wielbicieli. W ten sposób Dajtjowie, Rakszasowie, ptaki, bestie, Gandharwowie, Apsary, Nagowie, Siddhowie, Czaranowie, Guhjakowie, Widjadharowie jak też ludzie z niższych statusów (kupcy, robotnicy, kobiety i słudzy), wszyscy oni osiągnęli Moją siedzibę. Writrasura, Prahlada Maharadża i inni im podobni udali się do Mojej siedziby dzięki towarzystwu bhaktów.

Również przyszli do Mnie: Bali Maharadża, Wriszaparwa, Banasura, Sugriwa, Maja, Wibhiszana, Hanuman, Tuladhara, Gadżendra, Dhrama-wjadha, Dżataju, Dżambawan, gopi z Wryndawany i żony braminów spełniających ofiary. Osoby wspomniane powyżej nie studiowały literatury wedyjskiej, nie wielbiły wielkich osobistości i nie podejmowały srogich pokut i wyrzeczeń. Osiągneły Mnie jedynie dzięki obcowaniu ze Mną lub z bhaktami (Mymi wielbicielami).

Mieszkańcy Wryndawany włączając gopi, krowy, nieruchome stworzenia jak bliźniacze drzewa ardżuna, zwierzęta, stworzenia z zahamowanym rozwojem
(jak krzewy), węże (jak np. Kalija), wszystkie one uzyskały doskonałość życia dzięki niezachwianej miłości do Mnie i ostatecznie osiągnęły Mnie.

Nawet jeśli ktoś z wielkim wysiłkiem praktykuje mistyczną jogę, filozoficzne spekulacje, rozdawanie jałmużny, śluby, wyrzeczenia, rytualistyczne ofiary, nauczanie wedyjskich mantr, studiowanie Wed czy wyrzeka się tego świata, nadal nie jest w stanie Mnie osiągnąć.

Bhagawatam, 11.12.3-9

Samo przestrzeganie zewnętrznego rytuału nie oznacza, że coś z tego sobie uświadomiłeś. Praktyka oddania opiera się na doświadczeniu, jest wewnętrznym rozwojem. Bhagawata jest najdoskonalszym bhaktą, jest najdoskonalszym stanem świadomości.

W rzeczywistości bogini oddania, Bhakti Dewi, osobiście ozdabia aspiranta dobrymi cechami, gdy ktoś przyjmuje jej schronienie, tak jak zrobiły to gopi i nasi poprzedni aćarjowie. Same zasady stwarza uwarunkowanie. Sam Kriszna mówi, że tłumienie emocji nie czyni ścieżki oddania łatwiejszą; w rzeczywistości jest odwrotnie. Taka jest również konkluzja psychologii.

Powinniśmy pozwolić aspirantom na małą dawkę ich drobnych przyjemności lub nawet mai (maya). Wszystkie one znikną, gdy tylko wyższy smak będzie wystarczająco silny, aby zastąpić przyjemności materialne. Ten proces jest bardzo naturalny i narasta stopniowo. Jeśli potencjał strachu i zagrożenia jest zbyt wysoki, wzrasta również ryzyko zniszczenia rośliny oddania (bhakti lata).

Winorośl bhakti musi być wystarczająco silna i rozwinięta, aby zastąpić potrzebę doświadczania doczesnego szczęścia, spełnienia materialnych związków, uczestniczenia w ziemskich czynnościach i posiadania satysfakcjonującej tożsamości i treści życiowych, które są tymczasowe w naturze.

W Narada Bhakti Sutrze aforyzm 67 stwierdza:

„Dopóki ktoś nie osiągnie oddania, nie powinien odrzucać dobrych doczesnych czynności. Ale należy praktykować oddanie, wyrzekając się owoców tych działań ”.

Głupotą jest myślenie, że święta miłość nie może się zamanifestować, dopóki w sercu panuje materialne pożądanie, a nieinteligentne jest wierzyć, że najpierw trzeba pokonać materialne pożądanie, zanim kwalifikuje się do świętej miłości do Pana Kryszny.

Ten najwyższy stopień oddania to raganuga bhakti, czysta duchowa emocja miłości do Radhy i Kryszna na Goloce Wryndawanie (Ich wiecznej siedzibie). To oddanie jest czystą emocją i zaczyna się objawiać, gdy aspirant ma mocną wiarę w słuchanie Rasalila Pana Kryszny i gopi. Ćaitanja Mahaprabhu nazwał Bhagawatam nieskazitelnym pismem świętym. Tak więc, wątpiąc w jego słowa, zaprzecza się prawdzie przekazanej przez Kryszna:

„Każdy, kto z pełną wiarą słucha opisów, które dotyczą zabaw Pana z młodymi gopi [dziewczętami] zamieszkałymi we Wryndawan – lub każdy, kto z pełną wiarą opisuje te czyny – osiągnie poziom czystej służby oddania przejawianej wobec Pana. Taka postawa szybko przynosi spokój i pokonuje żądzę, która stanowi chorobę serca.

Bhagawatam, 10.33.39

Tutaj spróbuję uprościć i podsumować naszą praktykę gaudija, innymi słowy, jaki nastrój jest niezbędny do osiągnięcia świętej miłości do Pana Kriszny, który jest najwyższym celem życia:

„Podążając śladami mieszkańców Wradźy, można osiągnąć schronienie Pana Kriszny”. (Caitanjaćaritamrita Madhya Lila, 198)

We wspomnianym powyżej wersecie Ćaitanja Mahaprabhu uczy prostej metody, dzięki której można rozpocząć podróż ścieżką oddania: „Podążając śladami mieszkańców Wradży. . . . ”

W Brihad Bhagawatamricie Sanatana Goswami podał Uddhawie sekwencję wielkich wielbicieli, którzy nie byli częścią Wradźa-lili: Prahlada, Ambarisz, Hanuman, Ardźuna. Ilekroć podążamy śladami tych szlachetnych wielbicieli, podążamy ścieżką vaidhi-bhakti i osiągamy Wajkuntę (siedzibę Wisznu), a nie Golokę Wryndawanę. Nie można wejść do Wradźalili praktykując vaidhi bhakti. Ćaitanjaćaritamrita Madhya Lila (8.226) stwierdza, w jaki sposób aspirant może przebywać w bliskich stosunkach z Kryszną:

„Taką doskonałość można osiągnąć jedynie dzięki spontanicznej miłości do Pana. Nie można otrzymać Kryszny na Goloki Wryndawanay po prostu służąc Panu zgodnie z regulującymi zasadami pism świętych. “

Jaki jest nastrój Wradźawasich lub nastrój poprzednich mistrzów duchowych wobec Kryszny? Ci aćarjowie byli mandźari, czyli służkami Radhy.

Istnieją trzy rodzaje gopi:

  1. Ta, która ma ochotę służyć tylko Panu Krysznie
  2. Ta, która ma ochotę służyć zarówno Radharani, jak i Krysznie
  3. Ta, która ma ochotę służyć tylko Radharani

Trzeci typ gopi można dalej podzielić na dwa rodzaje: sambhogeccatmika i tat-tad-bhavecchatmika. Spośród nich gopi tat-tad-bhavecchatmika to mandźari. Ozdabiają Radharani, aby przyciągnąć Krysznę i zmusić Go, aby przyszedł i spędził z Nią czas w miejscu spotkań zaaranżowanym przez te mandźari gopi. Czerpią niekończącą się przyjemność, jednocząc Dwoje i stają się częścią boskiej gry między Radharani i Kriszną. Mandźari pomagają Radharani w spotkaniu z Kriszną bez żadnych ukrytych motywów lub korzyści dla siebie.

W Murali Wilas (werset 6) mówi:

„Śri Rupa-mandźari, Ananga-mandźari i tak dalej, są przywiązane i przyciągnięte do służby Radharani. Są szczęśliwe e błogości Boskiej Pary. Co więcej, nie wiedzą nic innego poza tą służbą”.

Narottam Das Thakur opisuje ten sam nastrój Wradży w swoim piśmie:

„Rupa-mandźari, Rati-mandźari, Lavanga-mandźari, Mandźulali i Rasa-mandźari chętnie i z miłością służą Radharani, dostarczając Jej piżmo i różne inne artykuły. Jestem zwolennikiem wszystkich tych gopi (mandźari). Będę im służył z wielką miłością. Zrozumiem całkowicie ich rozkazy, nawet jeśli zostaną sformułowane w swobodnych wskazówkach lub gestach. Zanurzę się w zachwycie nad ich transcendentalnymi cnotami i pięknem i szczerze je pokocham. Zawsze pozostanę w ich towarzystwie. Zanurzony w szczęściu służenia Boskiej Parze otoczonej przez Ich przyjaciółki gopi we Wryndawanie, zrozumiem wskazówki gopi i biorąc czamarę wachlarz, będę ochładzał Boską Para, a potem umieszczę orzechy betelu w Ich księżycowe usta ”. (Prema Bhakti Czandrika, wersety 52-55)

Rezultat praktyki sadhany raganuga bhakti jest silniejszy niż oddanie nasycone regulującymi zasadami. Wielbiciel praktykujący ścieżkę raganugi zaczyna swoją praktykę oddania od uczucia. Stąd jego doświadczenie ma zupełnie inne znaczenie. Uczucie pochodzi z wnętrza i stopniowo objawia się na zewnątrz. Jest to doświadczenie, które w pełni należy do całej naszej osobowości; jest to moc z wnętrza.

W przeciwieństwie do tego praktykowanie zasad regulujących jest działaniem zewnętrznym, wykonywanym mechanicznie w nadziei, że uczucie się ujawni. Niekoniecznie tak się dzieje, chociaż w niektórych przypadkach może się to zdarzyć. Bardziej prawdopodobnym rezultatem tego zewnętrznego podejścia jest to, że działanie pozostanie na zewnątrz i nie pozwali na głębsze doświadczenia bhawy. Dlatego postęp na ścieżce zasad regulujących jest znacznie wolniejszy niż postęp na ścieżce raganuga bhakti.

Ludzie czasami mówią, że praktykujący ścieżkę raganuga bhakti musi przestrzegać tych samych zasad, co w przypadku praktyki vaidhi bhakti. Nie może to być prawdą, w przeciwnym razie istnieje sugestia, że ​​raganuga bhakti jest zależna od vaidhi bhakti i jest od niej gorsza, co nie jest prawdą. W pełni rozwiniętej praktyce w raganuga bhakti wykonywane są te same czynności, co w vaidhi bhakti, w formie reguł i przepisów, na przykład wszystkie arati, szczegółowe i skomplikowane ofiarowanie pożywienia, aż do poziomu manasa sewa i medytacji aszta kalija lila, które odbywa się według ustalonego harmonogramu. Ale manasa sewa w raganuga bhakti nie jest spełniana jako zasady czy obowiązki, ale jako wewnętrzne pragnienie, które w naturalny sposób pochodzi z wewnętrznych uczuć.

Na przykład Radha i Kryszna muszą obudzić się w tym określonym czasie w aszta kalija lila, w przeciwnym razie nie mogą dotrzeć do domu, zanim ich krewni się obudzą i nie dowiedzą się, że nie ma ich w swoich domach.

Ten, kto pragnie usłyszeć o rozrywkach mieszkańców Wradźy i zadaje sobie pytanie, jak może uczestniczyć w tych rozrywkach, jest odpowiednim kandydatem do podjęci praktyki raganuga bhakti. Z mojego doświadczenia wynika, że ​​tematami tymi interesuje się wiele osób, zwłaszcza tych, którzy już podnieśli się z moralistycznej platformy religii i mentalnej koncepcji winy i kary i pokuty. Moralistyczni wielbiciele boją się rozmów z udziałem tematów o Wradźa-lili, ponieważ podejrzewają, że mówca ma niemoralne nastawienie.

Dlaczego się boją? Ich strach wynika jedynie z praktykowania regulowanej bhakti.

Dżajwa Dharma (rozdział 21) stwierdza:

„Zasady działające w vaidhi bhakti to strach, szacunek i cześć, podczas gdy jedyną zasadą w ragatmika bhakti jest chciwość w odniesieniu do lila Kryszny”.

Dlatego wielbiciele powinni naprawdę kontemplować swoją praktykę. Ścieżka Ćaitanji Mahaprabhu, ścieżka Sześciu Goswamich z Wryndawany, ścieżka wszystkich naszych aćarjów, nasza ścieżka gaudija i moja ścieżka jest doświadczeniem wzniosłej błogości. Wszyscy zagorzali słudzy ideologii szybko napełniają wielbicieli strachem, sugerując, że jako karę utracą oddanie, chyba że będą ściśle przestrzegać zasad i przepisów. Nie powinniśmy zbyt pochopnie uważać się za grzesznych, nieczystych i upadłych, aby walczyć z tą nieczystością. Oddanie nie jest zależne od żadnych regulujących zasad. Bhakti przejawia się niezależnie, z własnej woli.

W rozmowie pomiędzy Ćaitanją a Ramanandą Rajem, Ćaitanja stwierdza, że celem oddania nie jest pobożne – w sensie światowym – działanie. Pobożne zachowanie nie jest warunkiem wstępnym dla praktyki bhakti. Ćaitanja wielokrotnie mówi w Ćaitanjaćaritamricie Adi Lila (3.15):

„Ale po prostu przestrzegając takich regulujących zasad, nie można osiągnąć miłosnych uczuć bhaktów w Wradźy”.

Tak więc, należy naprawdę dokonać przewartościowania siebie, pytając, czy naprawdę przestrzega się nauk Ćaitanji Mahaprabhu i doświadcza radości, jaką odczuwał Mahaprabhu i inni aćarjowie. Czy praktykowana przez nas ścieżka lub procedura prowadzi do raganuga bhakti? Tłumienie emocji i wiara w siebie jako upadłą duszę, która nie jest godna osiągnięcia bhakti, innymi słowy praktyka jogi strachu, jest niepotrzebnym stawianiem ogromnej przeszkody na drodze do świętej miłości do Pana.

Na podstaw nauk Vaisnavacharji Chandan Goswamiego

Radhe Radhe!

Kryszna Kirtan

(wyświetleń: 103)

841 Total Views 2 Views Today

Zobacz podobne

Post Views: 844