Kim jest Budda?

Co Budda mówił o Bogu?

Kiedy zapytano Buddę o Boga, milczał.

Z wisznuickich tradycji mistycznych wewnątrz sanatana dharmy wynika, że nie takie było Jego zadanie. Jego zadaniem było przywrócenie podstaw Dharmy czyli przede wszystkim zasady nieszkodzenia (ahinsa) ponieważ ludzie w tym czasie w imię rytuałów wykonywanych zgodnie z zaleceniami Pism zabijali nadmiernie zwierzęta. Dlatego ich droga do wyzwolenia/zbawienia była zamknięta już na samym początku. Jakby to powiedzieć inaczej …odrzucił dotychczasową, źle pojmowaną Tradycje aby przywrócić treść i sedno samej Religii/Dharmy. Moralnym można być przecież bez wiary w Boga.

Jakie jest zadanie Buddy

Pod wpływem czasu ideały Religijne, ideały Dharmy poprzednich wieków (Satja, Treta i Dwapara) uległy wypaczeniu. Ludzie pochłonięci wypełnianiem rytuałów religijnych zapomnieli o sednie tychże rytuałów. Tak jakby celem Religii/Dharmy było wypełnianie rytuałów dla samych rytuałów. Albo jeszcze inaczej: wykorzystywanie Religii/Dharmy dla doczesnych i egoistycznych a nawet hedonistycznych celów. Wg nauk Sanatana Dharmy celem ludzkiego życia jest wyzwolenie/zbawienie z kręgu powtarzających się narodzin i śmierci. Pisma Dharmy opisują ten cel oraz metody poprzez które osiągamy to przeznaczenie. Pod wpływem czasu ludzie jednak przykładają większa wagę do formy a zapominają o treści. Podobną opowieść odnajdziemy kiedy Jezus nauczał uczonych w Piśmie o Najważniejszym Przykazaniu

Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, zapytał Go, wystawiając Go na próbę: «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?» On mu odpowiedział: «Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy»

(Mt 22:34-40, Biblia Tysiąclecia)

Treść jest ważna, a nie forma

To tak jak pokazujemy komuś księżyc a on widzi tylko palec. Jednym z podstawowych warunków Ścieżki Dharmy jest rozwinięcie cechy Współczucia. Budda miał skupić się w swoich Naukach na tym aspekcie. Nauczał m.in “Religii bez Boga” bez powoływania się na wcześniejsze czy współczesne Mu tradycje. Potem inni (Siankara) wykazali, że te same prezentowane przez Buddę Nauki znajdywały się w Wedach. Jego działalność misjonarska spowodowała, że buddyzm w Indiach przestał być dominującą religią. Kolejni wielcy Nauczyciele (Ramanudźa, Nimbarka, Ćajtanja) wykazali, że i ten pogląd był błędny. W każdym razie ten “spór” o ostateczny cel ludzkiego życia istnieje do dzisiaj.

Los, bieg wydarzeń, ciąg zdarzeń, koniecznych działań, spowodował te wydarzenia. Czas w sanatana dharmie jest cykliczny jak pory roku, jak tarcza zegara, raz jest góra raz jest dół, te wydarzenia które spowodowały “konieczność” pojawiania się Buddy wynikają z przejścia ludzkości do kolejnej epoki i zmian za tym idących…

Gdy zanika pobożność i zło się panoszy,
Zstępuję,

Sri Kryszna, Bhagawadgita 4.7

Hari Om Tat Sat

Kryszna Kirtan

(wyświetleń: 929)