Indie. Jakie znaczenie mają kolory

Kolory grają ważna rolę w naszym życiu, wyrażają emocje, nastroje lub stany naszego umysłu. Bada się ich wpływ nawet na stan naszego zdrowia. Kolory mają także symboliczne mistyczne znaczenie. Dziś będzie o symbolice kolorów ubrań w hinduizmie.

Żółty – symbolizuje wiedzę i naukę. Dlatego to kolor nauczyciela, guru, kapłana ale nie będącego mnichem. Żółty to także szczęście, spokój, medytacja, kompetencja i – w sensie medytacyjnym – umysłowy rozwój. W ten kolor ubiera się Wisznu i Ganesza.

Czerwony – symbolizuje zmysłowość i czystość. Dlatego używany jest przez pannę młodą w trakcie ceremonii zaślubin, narodzin dziecka,różnych religijnych festiwali. Mężatka czerwoną kropką oznacza swoje czoło. Kobietę po śmierci przed ceremonią kremacji okrywa się czerwona tkaniną.

Szafranowy lub pomarańczowy – najbardziej święty z kolorów. Reprezentuje ogień, który spala nieczystości i wewnętrznie niszczy nasz egoizm. Reprezentuje czystość, religijnie motywowaną seksualną abstynencję. Kolor świętych mężów, ascetów którzy porzucili doczesny świat. Symbolizuje ich drogę do poszukiwania Światła, ofiary i porzucenia ego. W szkołach adwaita wedanty kolor sannjasina. Także zreformowane szkoły północnoindyjskiego wisznuizmu używają tej – zaczerpniętej z adwaita wedanty – symboliki.

Zielony to festiwale. Symbolizuje życie, szczęście, pokój oraz umysł. Uspokaja oczy i reprezentuje Naturę.

Biały – to mieszanina wszystkich pozostałych kolorów a więc reprezentuje cechy każdego z nich. Czystość, niewinność, spokój i wiedzę. Saraswati, bogini wiedzy siedzi na białym lotosie i zawsze jest ubrana na biało. To kolor braminów, przywódzców społecznych (np Gandhi). Reprezentuje ponowne duchowe narodziny. To także kolor żałoby, kolor wdów. Akceptuje się go jako kolor pokoju i czystości podobnie jak czerwony. W południowych Indiach to kolor przemocy i zakłóceń. W tradycyjnych (ortodoksyjnych) szkołach północno indyjskiego wisznuizmu to kolor ascetów.

„Zawsze noś [kolor] biały i porzuć czerwone ubrania”

raktam nilam adhautam ca parakyam malinam patam paridhaya

– Agamaśastra cytowana w Durgama-sangamani przez Śri Dźiwę Goswamiego w Bhakti-rasamrta-sindhu, 1.2.120

Niebieski to odwaga, determinacja, umiejętność pokonywania przeciwności, męskość, stałość umysłu, głębia charakteru. To kolor Kryszny (właściwie Jego kolor to śjama śhyama, głeboki granat lub kolor chmury burzowej) i Ramaćandry, obydwaj spędzili życie chroniąc ludzkość i niszcząc zło. Niebieski jest dominującym kolorem w przyrodzie, niebo, oceany, rzeki i jeziora mają ten kolor.

Czarny to symbol ignorancji, zła i nieszczęścia. Unika się go we wszekich aspekatach życia, zarówno religijnego jak i społecznego. Niemowlęta oznacza się często czarną kropką na czole lub policzku w celu ochrony przez złym urokiem. To kolor Śiwy który występuje w tym kolorze, ponieważ bogowie są wolni od doczesnego szczęścia i nieszczęścia.

Trzy żywioły natury i ich trzy kolory.

Bhagawadgita opisuje trzy siły natury (guny):

Harmonia, dynamika, bierność – te żywioły
Właściwe są materii i wiążą, Ardżuno,
Ucieleśnione w ciele nieśmiertelne życie.

Bhagawadgita 14.5

Żywioł harmonii wiedzy sprzyja. Z dynamiki
Początek bierze chciwość; z bierności – niewiedza.

Bhagawadgita 14.17

Kolory które je reprezentują to biały (zbalansowanie i czystość), czerwony (energia i pasja) i czarny (pasywność i niewiedza).

Kolory w indyjskich społecznościach

W niektórych społecznościach, podążających zasadami tradycyjnej reguł warny i aśrama pomarańczowy lub szafranowy to kolor ucznia, żonaci mężczyźni noszą stroje białe, tak jak i pustelnicy, a mężczyźni na ostatnim etapie życia również ubierają się w kolor szafranowy.

Hari Om Tat Sat

Kryszna Kirtan

(wyświetleń: 16767)