Podwójne zrozumienie duchowości

W Bhagawadgicie Kryszna mówi o buddhi-yodze, o jodze inteligencji. Słowo buddhi jest użyte w tekście 8 razy do tego w komentarzach Swamiego Prabhupady około 29 razy. Inteligencja w tym kontekście oznacza umiejętność oceniania czym jest materia i czym jest Duch, Jaźń czyli świadomość, atma.

Inteligencja (buddhi) jest czymś co jest wymieniane w Bhagawadgicie jako konieczny element prowadzący na ścieżce bhakti. Umiejętność oceniania w świetle siastr, pism świetych.  Wydawałoby się, że jest to oczywiste i każdy praktykujący rozwija tę umiejętność po pewnym czasie.

Jednak w praktyce spotykamy się z innym zjawiskiem, otóż z jednej strony bezkrytycznie przyjmuje się wypowiedzi jednych autorytetów, a neguje się bezkrytycznie wypowiedzi innych tzw nie uznawanych. Oskarżając ich o najgorsze motywacje.

Kiedyś napisałem na pewnym forum bhaktowym wpis który składał się wyłącznie z cytatów z naszych aczarjów, (Saraswati Thakura, Visvanatha Cakravarti, Narottama Thakura, Rupa Goswami itp.)  Nie podałem informacji, że to cytaty ani nie napisałem kto to powiedział. Uczestnicy forum nie pozostawili na tym wpisie suchej nitki…..sic!

Znamy to powiedzenie, że mędrzec potrafi znaleźć skarb nawet na śmietniku. I to wyznacza pewien ideał do którego dążymy.

Modlimy się również śri-gurun vaisnavas ca “składam pokłony moim guru” (liczba mnoga) co oznacza, że jest wiele osób które są przewodnikami na naszej drodze do bhakti. Jest ich niezliczona ilość i każda z tych osób uczy nas pewnych rzeczy. To mogą być inni praktykujący, zwykli ludzie ale również zwierzęta czy nawet przyroda nieożywiona.

Bhagawadgita porównuje ciało do rydwanu, gdzie dusza jest jak pasażer, woźnica jak inteligencja, lejce jak umysł, a konie jak zmysły. Sama sytuacja w Gicie jest paralelą tej sytuacji gdzie Kryszna-woźnica mówi do Ardżuny-pasażera o obowiązkach duszy.

Jedynie prawdziwe i rzeczywiste rozpoznanie, rozwiniecie, naszej duchowej tożsamości w trakcie ludzkiego życia, poprzez podążaniem tymi instrukcjami, może realnie nam pomóc w najkrytyczniejszym momencie życia czyli w momencie śmierci. Intelektualne żonglerki słowne, intelektualne rozważania, mentalne wyobrażenia czy zmysłowe czynności nie mają tej mocy.

Doświadczanie jest siłą sprawczą, która ma moc sprawczą by dokonać zmiany wewnątrz nas. Własne doświadczanie jest istotnym elementem. Zwykła religia, podążająca instrukcjami, przepisami i nakazami nie może dokonać tej zmiany. Jedynie co może zrobić taka metoda to albo wznieść nas do lepszych warunków życia kiedy przestrzegamy jej nakazów, albo doprowadzić nas do poczucia winy, rozczarowania i zgorzknienia kiedy nie jesteśmy z powodu własnych słabości przestrzegać tych nakazów.

Naturalnym stanem duszy jest stan nieprzerwanej i niemotywowanej Miłości względem Bhagawana, uosobieniem tej Miłości jest Śri Radha, poprzez Jej łaskę możemy stać się częścią Boskich Zabaw.

Dlatego żebrzę o tą możliwość

Hari Om Tat Sat

(wyświetleń: 330)