Teizm Ćajtanji Mahaprabhu. Problem klasyfikacji tradycji duchowej

Pytanie: Czym jest tattwawada (tattva vada) i dlaczego Ćajtanja stworzył nowa linię?

Odpowiedź: W tradycji sanatana dharmy (hinduizmie) istnieje ogólna zasada że aby zostać uznanym należy podpiąć się do uznanej sampradaji, i to zrobił Ćajtanja inicjując się w szkole Madhvy (madhva sampradaya) oraz przyjmując sannjasę od Kesawa Bharati (szkoła Śankary). Inna zasadą jest, że należy swoje nauki oprzeć na śruti i/lub smriti. Śruti to cztery wedy, brahmany, aranjaki i upaniszady. Smriti to purany, itihasy i różne komentarze (bhasya). Śruti są uznane za bardziej ważne (szkoły ortodoksyjne) ponieważ zostały “usłyszane”, smriti sa drugorzędne ponieważ zostały “zapamiętane” (szkoły heterodoksyjne). Każda autoryzowana mistyczna szkoła w ramach sanatana dharmy musi opierać swoje nauki na tych źródłach.

Oto lista zmian które wprowadził Ćajtanja:

• demokratyczne i liberalne (nieortodoksyjne) podejście do uczniów np. inicjowanie muzułman jak Haridas,
• przyjmowanie braminów którzy przeszli na islam z powortem “na łono wiary” jak Rupa i Sanatana.
• koncentracja w naukach i praktykach na madźari bhawa (manjari bhava), madhurya rasie, koncentracja na wradźabhakti (vraja bhakti) i lila Kryszny z Wryndawany.

Taki opis znajdziemy w Ćajtanjićaritamricie (Caitanya Caritamrita) Adi lila 1.14-16 zaznaczenie moje:

Tak więc zabijanie demonów jest zadaniem drugorzędnym. Teraz będę mówił o głównym powodzie inkarnacji Pana.

Pragnienie Pana, aby się pojawić, zrodziło się z dwóch powodów: chciał On skosztować słodkiej esencji smaków miłości do Boga oraz pragnął szerzyć służbę oddania w tym świecie na platformie spontanicznej atrakcji [ragamarga]. Dzięki temu znany jest jako najbardziej radosny i najbardziej miłosierny ze wszystkich.

ZNACZENIE: W okresie pojawienia się Pana Kryszny, zabicia asurów i niewierzących takich jak Kamsa i Jarasandha dokonał Visnu, który znajdował się w Osobie Śri Kryszny. Takie zabijanie dokonywane pozornie przez Pana Śri Krysznę było oczywiście czynnością uboczną, lecz prawdziwym celem pojawienia się Pana Kryszny było odegranie sztuki Jego transcendentalnych rozrywek we Vrajabhumi, i w ten sposób przejawienie szczytowego transcendentalnego smaku w wymianie wzajemnej miłości pomiędzy żywą istotą a Najwyższym Panem. Te wzajemne wymiany smaków nazywane są raga-bhakti, czyli służbą oddania dla Pana w transcendentalnym uniesieniu. Pan Śri Kryszna pragnie powiadomić wszystkie uwarunkowane dusze, że bardziej przyciągany jest przez raga-bhakti niż vidhi-bhakti, czyli służbę oddania spełnianą zgodnie z uregulowanymi przepisami. W Vedach jest powiedziane, raso vai sah: Prawda Absolutna jest rezerwuarem wszelkiego rodzaju wymiany miłosnych sentymentów. Jest On również bezprzyczynowo miłosierny i pragnie obdarzyć nas tym przywilejem raga-bhakti. Toteż pojawił się jako Swoja własna energia wewnętrzna. Nie został zmuszony do pojawienia się przez żadną zewnętrzną siłę.

Innymi słowy można powiedzieć że celem życia jest boska miłość  (a nie Bóg jak u Madhvy), która jest również celem samego Boga i wokół miłości, a nie Boga, wszystko się kręci.

Madhwa to także kwalifikowany dualizm (dvaita vedanta, także: bhedavāda, tattvavāda lub bimbapratibimbavāda), głównie opozycja do adwajta wedanty (advaita vedanta) Śankary (monizm), rozwinięcie nauk Ramanudźy (viśiṣṭādvaita vedānta) i w pewnym stopniu ortodoksja (akceptacja i studiowanie 4. Wed, wypełnianie nakazów pism).  Ćajtanja to acintyabhedabheda, niepojęta jedność i odmienność Absolutu czyli pewna synteza dwóch poprzednich filozofii, koncentracja na wradźa bhakti.

Tattva vada jest także inną nazwa na madhwa sampradaję.

Ponieważ Ćajtanja dodał i zmienił tak wiele (w porównaniu z poprzednimi nauczycielami),  jego linia została uznana za nową linie, stąd też pochodzi nazwa Gaudija sampradaja, oraz aby “odciąć się” lub odróżnić od linii Madhwy.

Tak na marginesie madhva sampradaja z powodu wielu zmian nie uznaje tej linii jako części linii Madhwy, ale to osobny temat.

Tak Swami Prabhupada pisze o tym w swoich komentarzach do Ćajtanja ćaritamrity:

“Śri Caitanya Mahaprabhu chciał zwrócić uwagę Tattvavadi acaryi – należącemu do Madhvacarya-sampradayi – że ich ogólne postępowanie nie sprzyja czystej służbie oddania, która nie może nosić śladów działania dla przyjemności i wiedzy spekulatywnej. Jeśli chodzi o działanie dla przyjemności, zanieczyszczeniem jest wzniesienie się do wyższego standardu życia, natomiast w wiedzy spekulatywnej zanieczyszczeniem jest wtopienie się w egzystencję Prawdy Absolutnej. Tattvavada sampradaya ze szkoły Madhvacaryi trzyma się zasady varnaśrama-dharmy, która związana jest z działaniem dla przyjemności. Ich ostateczny cel (mukti) jest po prostu pewną formą pragnienia. Czysty bhakta powinien być wolny od wszelkiego rodzaju pragnień. Pełni on po prostu służbę dla Pana. Niemniej jednak Caitanya Mahaprabhu był zadowolony, że Madhvacarya-sampradaya, czyli Tattvavada sampradaya, akceptowała transcendentalną formę Pana. Jest to wielką kwalifikacją tych Vaisnava sampradayi.”  CC Madhya 9.277 znaczenie

“Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura wskazuje, że termin Tattvavadi odnosi się do zwolenników Śrila Madhvacaryi. Aby odróżnić swą sukcesję uczniów od Mayavadi, zwolenników Śankaracaryi, Śrila Madhvacarya nazwał swą grupę Tattvavada. Ci Tattvavadi zawsze atakują impersonalistycznych monistów, próbując pokonać ich filozofię impersonalizmu. Ogólnie rzecz biorąc, ustanawiają oni supremację Najwyższego Osobowego Boga. W rzeczywistości sukcesja uczniów Madhvacaryi znana jest jako sekta Brahma-Vaisnava, czyli sekta pochodząca od Pana Brahmy. Dlatego Tattvavadi, czyli zwolennicy Madhvacaryi, nie akceptują zdarzenia związanego ze złudzeniem Pana Brahmy, zapisanego w Dziesiątym Canto Śrimad-Bhagavatam. Śrila Madhvacarya celowo uniknął komentowania tej części Śrimad-Bhagavatam, w której wspomniana jest brahma-mohana, iluzja Pana Brahmy. Śrila Madhavendra Puri był jednym z acaryów w sukcesji uczniów Tattvavada i dowiódł, że ostatecznym celem transcendentalizmu jest osiągnięcie czystej służby oddania, miłości do Boga. Ci Vaisnavowie, którzy należą do Gaudiya-sampradayi, sukcesji uczniów podążającej śladami Śri Caitanyi Mahaprabhu, różnią się od Tattvavadi, chociaż należą do tej samej Tattvavada sampradayi. Dlatego zwolennicy Śri Caitanyi Mahaprabhu znani są jako Madhva-Gaudiya-sampradaya.” CC Madhya 9.11 znaczenie

Warto dodać, że to co zmienił Bhaktisiddhanta (np. odejście od ezoterycznych praktyk medytacyjnych raganuga bhakti) spowodowało powstanie określenia Saraswata sampradaja (Madhva-Gaudija-Saraswata) dla określenia jego uczniów, uczniów uczniów i uczniów uczniów uczniów. 🙂

Hari Om Tat Sat

Kryszna Kirtan

(wyświetleń: 196)