Guru Purnima. Kim jest prawdziwy guru?

Kilka myśli na temat tego kim jest guru.

Ludzką istotę, zwierzę, ptaka, inną żywą istotę czy nawet przedmioty które usuwają niewiedzę i wskazują drogę do poznania jaźni możemy nazwać Guru. Guru nie oznacza jedynie kogoś kto jest Swamim, wyrzeczonym mnichem, duchownym czy nauczycielem w zwykłym sensie. To może być małe dziecko lub przypadkowo spotkana osoba, która udzieli Ci najważniejszej lekcji w życiu. W przypadku Bilwamangali Thakury była to prostytutka.

Guru Purnima (albo Wjasapudźa) to dzień poświęcony wielbieniu guru. Guru to nie jest taki nowoczesny ktoś kto pokazuje Ci cuda lub robi pokazy. Ani nie obiecuje Ci bogactwa. To nie jest ktoś kto obiecuje Ci usunięcie wszystkich rodzinnych czy osobistych problemów. Tacy ludzie nie są guru, ale kimś kto żyje z dawania fałszywych nadziei i fałszywych obietnic. Taki ktoś żyje z datków lub pobieranych opłat.

Tacy „guru” którzy – świadomie lub nieświadomie – zaszczepiają w innych strach, zazdrość, chciwość i pragnienia, nie są guru. Prawdziwy guru nigdy nie obarcza winą za Twoje problemy astrologii, pecha lub wrogów. Prawdziwy guru nigdy się nie reklamuje.

Błogosławieństwo guru nie zastępuje ciężkiej pracy.

Największym, pierwotnym i jedynym Guru jest Bhagawan Sri Kryszna. Nie spełniał cudów na polu bitwy Kurukszetra – gdzie wypowiedział Bhagawadgitę – po prostu sprawił, że Ardźuna zrozumiał swoją Dharmę, zrozumiał swoje działanie (karmę) którą miał wykonać. Podobnie my powinniśmy wykonywać nasze obowiązki i jednocześnie z oddaniem skoncentrować nasz umysł na celu. Wyłącznie. I bez rozproszenia uwagi.

Prawdziwy guru pomaga usunąć niewiedzę, która wstrzymuje nasz od osiągnięcia platformy duchowego szczęścia (ananda). Takie szczęście nie jest oparte na zewnętrznych rzeczach, posiadaniu przedmiotów, ale na wewnętrznym rozwoju jaźni.

Prawdziwy guru nigdy nie szuka ślepych i posłusznych zwolenników. Daje swoim uczniom intelektualną wolność. Doradza im aby myśleli samodzielnie i dokonywali osobistych wyborów.

W Uddhawagicie Kryszna opisuje cechy guru.

Guru jest łaskawy dla każdego, nigdy nie złości się na nikogo, nie ma do nikogo żalu. Zawsze trwa, jest cierpliwy i stały w umyśle. Odważny. Wolny od skandali. Widzi ból i przyjemność w ten sam sposób. Pomaga innym. Nie jest przyciągany do światowych, tymczasowych rzeczy i osiągnięć. Jego serce jest czułe. W pełni kontroluje własne zmysły. Jest czysty, zawsze życzliwy, wolny od przywiązań. Je dla przetrwania, a nie dla przyjemności. Jest całkowicie i zawsze spokojny. Jest niewzruszony. Jest oddany Bogu, Najwyższej Prawdzie. Jest troskliwy i rozważny. Czujny i świadomy. Poważny. Spokojny w niebezpieczeństwie. Pokonał sześć słabości ciała: głód, pragnienie, ból, pożądanie, starość i śmierć. Zawsze okazuje szacunek innym. Jest przyjacielem każdego. Jest miłosierny i mądry.

Guru jest medium, można by powiedzieć przekaźnikiem, przez które pojawia się Boska Łaska i Współczucie. Nie tylko pokazuje kierunek czy cel, ale wznosi podporządkowanego ucznia na poziom własnej świadomości. Jego obecność sprawia, że wyższa świadomość wchodzi w niższą.

Guru zabiera z ciemności do światła

„Gu” znaczy „ciemność” albo „niewiedza”, a „ru” oznacza „to co pomaga przekroczyć”. Rodzice są instrumentem dającym życie, ale to guru oświeca ucznia i pomaga przekroczyć materialną niewolę ciała, zmysłów i koncepcji umysłu. Guru pomaga osiągnąć wolność z powtarzającej się egzystencji narodzin, chorób, starości i śmierci.

Dlatego pisma mówią że należy wielbić guru jak Boga. „Guru jest Brahmą, guru jest Wisznu, guru jest Mahadewą (Śiwą), guru jest uosobionym najwyższym Brahmanem i dlatego czczę go” – powiada Skanda Purana. Swetaśwatara Upaniszada podaje, że nie można osiągnąć wyzwolenia dopóki nie wielbi się guru jako równego Bogu.

Dzień wielbienia guru zwie się także Wjasapudźą ponieważ w teistycznych szkołach wedanty uznaje się że Pisma pochodzą od Wedawjasy, kompilatora Wed. Podzielił on nauki, w zależności od ich zawartości i celu, na cztery Wedy, osiemnaście Puran, Brahmasutrę i Mahabharatę, która jest uważana za esencję całych Wed i przeznaczoną dla ludzi, którzy nie są obeznani z pozostałą częścią tej literatury.

Tak jak dobrzy rodzice, guru myśli nie egoistycznie o dobru swoich uczniów kosztem własnego interesu. W Bhagawatapuranie Risabhadewa mówi że nie należy zostawać guru dopóki nie ma się kompetencji do wyzwolenia swoich uczniów. Dlatego idealny guru powinien być obeznany w wersetach Pism i wiedzy prowadzącej do duchowego zrozumienia. Egoistyczna osoba nie może doświadczyć Brahmana, Absolutu ani Osobowego Boga. Do czasu, aż ktoś pokona swój egoizm i jest jedynie zainteresowany dobrem swych uczniów nie może być prawdziwym guru, nawet jeśli jest obeznany z treścią Pism.

Hari Om Tat Sat
Krysna Kirtan

(wyświetleń: 309)