Dwa rodzaje bhakti. Jak praktykować raganuga bhakti. Wprowadzenie.

Mamy dwie praktyki , dwa rodzaje bhakti: raganuga bhakti i vaidhi bhakti. Dziś o tym czym jest praktyka sadhany w raganuga bhakti.

Raganuga bhakti czyli dwie ścieżki oddania

Co to jest bhakti?

Kiedy Riszi, taki jak Sanaka Muni, zadawał to pytanie, Gopal-Tapani Śruti odpowiedział:

„bhaktirasya bhajanam tadihâm-utra-upâdhi-nairâsyena
amusmin manah kalpanam- etad-eava hi naishkarmyam.”

Znaczenie: „Bhakti oznacza „służyć Bhagawanowi”. Kiedy jesteśmy wolni od wszelkich materialnych pragnień i angażujemy nasz umysł i wszystkie zmysły w służenie Bhagawanowi, nazywamy to„ bhadźanem”, a sam bhadźan jest „naishkarmya”.”

Te słowa śruti dowodzą, że bhadźan i naishkarmya są synonimami. Wyraża prawdę, że kiedy zaczynamy bhadźan, niszczone są wszystkie nasze materialne pragnienia, a nasze serce staje się nieskazitelne. Po prostu toniemy w rozkoszowaniu się przyjemnością ze służenia Bhagawanowi czyli seva-rasą Bhagawana.

Tâpani śruti zdefiniował bhakti i sposób, w jaki bhakti podporządkowuje Śri Krysznę. Mówi – „vigyâna-ghana ananda-ghana sachchidânandaika-rase bhakti-yoge tishthati”.

Znaczenie: „Śri Kryszna jest uosobieniem wiedzy. Zostaje objawiony temu kto praktykuje poprzez reguły Bhaktijogi, która jest wieczna, świadoma i szczęśliwa, daje duchowy smak czyli rasę”.
Z powyższego stwierdzenia dowiadujemy się trzech rzeczy:

• Czym jest bhakti – to wieczna, świadoma i pełna szczęścia duchowy smak rasę
• Co robi bhakti – objawia Śri Krysznę, co oznacza, że Kryszna znajduje się pod kontrolą bhakti
• Oryginalna forma Sri Bhagawana – jest uosobieniem wiedzy

Sri Narada-Pancha-Ratra mówi:

“surarshe vihitâ shâstre harim-uddishya yâ kriyâ,

saiva bhaktir-iti prokta taya bhakti parâ bhavet.’

Znaczenie: „Bhakti obejmuje wszystkie czynności, które wykonujemy, aby służyć Śri Krysznie. Wykonując te czynności, uzyskujemy najwyższą bhakti zwaną premą.”

Tutaj to oznacza: „wszystkie czynności, które wykonujemy, aby służyć Śri Krysznie” oznaczają czynności, które Go zadowalają, są to słuchanie, gloryfikowanie itp.

„Bhakti” pochodzi od rdzenia „bhaj”.

bhaj ityesha vai dhâtuh sevâyâm parikirtitah

Znaczenie: „Główne słowo„ bhaj ”oznacza„ sevâ ”.” – (Garuda Purana) Powinniśmy jednak zauważyć, że jeśli wykonujemy bhadźany z jakimkolwiek innym pragnieniem niż zadowolenie Śri Bhagawana, nie zdobędziemy wiecznej miłości.

Dwa rodzaje bhakti

vaidhī rāgānugā ceti sā dvidhā sādhanābhidhā ||1.2.5||

Polskie tłumaczenie:

Istnieją dwa rodzaje sadhana-bhakti: vaidhi i rāgānuga.

Czym jest vaidhi bhakti

tatra vaidhī —yatra rāgānavāptatvāt pravṛttir upajāyate |

śāsanenaiva śāstrasya sā vaidhī bhaktir ucyate ||Bhakti Rasamrita Sindhu 1.2.6||

Polskie tłumaczenie:

„Oto definicja vaidhi-bhakti: tam, gdzie działania bhakti nie wynikają z osiągnięcia ragi, ale z nauk pism świętych, nazywa się to vaidhi-bhakti”.

Raga – smak do bhakti (za Dźiwą Goswamim)

Czym jest raganuga bhakti

atha rāgānugā — virājantīm abhivyaktāṃ vraja-vāsī janādiṣu |

rāgātmikām anusṛtā yā sā rāgānugocyate ||Bhakti Rasamrita Sindhu 1.2.270||

Polskie tłumaczenie:

„Rāgānuga-bhakti jest zdefiniowana jako ta bhakti, która podąża za przykładem spontanicznej rāgātmika-bhakti, która jest charakterystyczna dla mieszkańców Wradźy”.

Czym jest rāgātmika-bhakti

rāgānugā-vivekārtham ādau rāgātmikocyate || Bhakti Rasamrita Sindhu 1.2.271 ||

Polskie tłumaczenie:

Aby zdefiniować rāgānuga-bhakti najpierw zdefiniujmy czym jest rāgātmika-bhakti

iṣṭe svārasikī rāgaḥ paramāviṣṭatā bhavet |

tan-mayī yā bhaved bhaktiḥ sātra rāgātmikoditā ||Bhakti Rasamrita Sindhu 1.2.272 ||

Polskie tłumaczenie:

„Rāga jest definiowana jako spontaniczne, głębokie pragnienie obiektu miłości. Bhakti, która jest napędzana wyłącznie przez takie pragnienie, nazywana jest rāgātmika-bhakti ”.

sā kāmarūpā sambandha-rūpā ceti bhaved dvidhā || Bhakti Rasamrita Sindhu1.2.273 ||

Polskie tłumaczenie:

„Istnieją dwa rodzaje rāgātmika-bhakti: pobudzane przez uczucia małżeńskie (kāma-rupa) i napędzane przez inne związki (sambandha-rupa)”.

tathā hi saptame (7.1.29-30) —

kāmād dveṣād bhayāt snehād yathā bhaktyeśvare manaḥ |

āveśya tad aghaṃ hitvā bahavas tad-gatiṃ gatāḥ ||Bhakti Rasamrita Sindhu 1.2.274 ||

Polskie tłumaczenie:
Te dwa rodzaje ragatmika-bhakti są zilustrowane w Siódmej Pieśni Bhagawatam [7.1.31]:

„Mój drogi królu Judhisthiro, gopi przez swe pożądliwe pragnienia, Kamsa przez swój strach, Śiśupala i inni królowie z zazdrości, Wryszni z Wradźy dzięki rodzinnemu związkowi z Kryszną, wy Pandawowie dzięki swemu wielkiemu przywiązaniu do Kryszny, a my, pozostali wielbiciele, dzięki naszej służbie oddania w vaidhi-bhakti, otrzymaliśmy łaskę Kryszny. “

tatra kāmarūpā —sā kāmarūpā sambhoga-tṛṣṇāṃ yā nayati svatām |

yad asyāṃ kṛṣṇa-saukhyārtham eva kevalam udyamaḥ ||Bhakti Rasamrita Sindhu 1.2.283 ||

Polskie tłumaczenie:

Oto definicja kamarupa-ragatmika-bhakti: „Ten rodzaj bhakti z pełnym zaabsorbowaniem Ukochanym, który wywołuje wewnętrzne pragnienie związku małżeńskiego z Panem, nazywa się kamarupa-bhakti. Nazywa się to bhakti, ponieważ w takim stanie istnieje jedynie pragnienie sprawienia przyjemności Krysznie. “

Gopi są doskonałym przykładem kamarupa bhakti

iyaṃ tu vraja-devīṣu suprasiddhā virājate |

āsāṃ prema-viśeṣo’yaṃ prāptaḥ kām api mādhurīṃ |

tat-tat-krīḍā-nidānatvāt kāma ity ucyate budhaiḥ ||Bhakti Rasamrita Sindhu 1.2.284 ||

Polskie tłumaczenie:

„Ta bardzo znana kamarupa-bhakti pojawia się z blaskiem w kobietach Wradźy. Mają szczególny rodzaj premy, który ma szczególną słodycz. Mędrcy nazywają ją kāma, ponieważ jest przyczyną różnych miłosnych czynów ”.

Kwalifikacje do Raganuga bhakti

tatra adhikārī —rāgātmikāika-niṣṭhā ye vraja-vāsi-janādayaḥ |

teṣāṃ bhāvāptaye lubdho bhaved atrādhikāravān || Bhakti Rasamrita Sindhu1.2.291 ||

Polskie tłumaczenie:

„ten kto pragnie mocno [jest chciwy], osiągnięcia wiecznego nastroju, skoncentrowanych jedynie [na Krysznie] Wradźawasich [mieszkańców Wradźy], ten jest uprawniony do wejścia do raganuga bhakti” – tłum. moje

Zatem żądne pisma i nauki Goswamich z Wryndawany nie wspierają teorii że należy być NAJPIERW czystym czy wyzwolonym (brahma-bhuta) aby podjąć praktykę raganuga bhakti.

tat-tad-bhāvādi-mādhurye śrute dhīr yad apekṣate |

nātra śāstraṃ na yuktiṃ ca tal-lobhotpatti-lakṣaṇaṃ ||Bhakti Rasamrita Sindhu 1.2.292 ||

Polskie tłumaczenie:

Dowodem na pojawienie się tego mocnego pragnienia – nie zależnego od logiki i instrukcji zawartych w Pismach – jest DOŚWIADCZENIE do pewnego stopnia słodyczy miłości [Wradźawasich] POPRZEZ SŁUCHANIE O ICH CZYNNOŚCIACH z Pism. – tłum. moje

Jak komentuje Dziwa Goswami poprzez słuchanie z pism takich jak Bhagawatam, w którym punktem kulminacyjnym jest panća dźniaja czyli pięć rozdziałów o tańcu rasa (rasa lila)

Raga Vartma Candrika 3

vaidhi bhaktir bhavet çästraà bhaktau cet syät pravartakam

rägänugä syac ced bhaktau lobha eva pravartakaù

Polskie tłumaczenie:

Kiedy oddanie jest pobudzone instrukcjami pism zwane jest vaidhi, kiedy wynika z posiadania silnego duchowego pragnienia (lobha) [podążania za mieszkańcami Wradźy] zwane jest raganuga.

Zatem raganuga bhakti jest sadhana, praktyką. Na tej praktyce sadhaka przechodzi przez etapy takie jak sraddha, sadhu sanga, bhajana krija itd….nie jest to prawda że raganuga bhakti pojawia się jako rezultat praktyki vaidhi bhakti. Vaidhi bhakti jest inna praktyką (na której także przechodzi się przez sraddha, sadhu sanga, bhajana krija itd) ale jej rezultatem jest inny rodzaj bhawy (bhava – ekstatyczna miłość do Boga) czy premy (prema– czysta miłość do Boga).

vaidhi-raganuga-marga-bhedena parikirtitah |

dvividhah khalu bhavo’tra sadhanabhinivesajah || Bhakti Rasamrita Sindhu 1.3.7

 
Polskie tłumaczenie:

Ścieżka vaidhi i raganuga są znane jako dwie oddzielne ścieżki. Zaangażowanie w obie z nich budzi dwa odmienne rodzaje bhawy (bhava, duchowe emocje).

Kamarupa bhakti gopi jest zwana premą

tathā ca tantre —premaiva gopa-rāmāṇāṃ kāma ity agamat prathām || Bhakti Rasamrita Sindhu 1.2.285||

Polskie tłumaczenie:

Dlatego w tantrze jest powiedziane: „Kama-rupa-bhakti gopi stała się sławna po prostu jako prema”.

Praktyka sadhany raganuga bhakti

kṛṣṇaṃ smaran janaṃ cāsya preṣṭhaṃ nija-samīhitam |

tat-tat-kathā-rataś cāsau kuryād vāsaṃ vraje sadā || Bhakti Rasamrita Sindhu 1.2.294 ||

Polskie tłumaczenie:

“Pamiętając o formie Kryszny z Wryndawany i Jego drogich towarzyszach, którzy mają skłonności do służby podobnie do naszych, pogrążając się w słuchaniu związanych z nimi tematów, należy zawsze mieszkać we Wradźy.”

Bhajana-rahasya-vṛtti:

W Bhajanarahasyavritti Bhaktivinoda pisze: Proces rāgānuga-bhakti polega na tym, że sadhaka powinien pamiętać o swoim ukochanym i czczonym, wiecznie młodzieńczym Nanda-nandanie Krysznie, a także o drogich sakhi, takich jak Rupa Mandżari, którzy posiadają nastrój, który ten sadhaka pielęgnuje. Powinien słuchać opowieści o nich, pozostając mieszkańcem Wradźy Śri Nandaradźy; to znaczy poprzez fizyczne przebywanie we Wryndawanie, Gowardhanie, Radha-kundzie i innych podobnych miejscach, jeśli jest w stanie to zrobić. A jeśli nie, powinien tam przebywać psychicznie, mentalnie.

Miejsca te są nasycone śṛṅgāra-rasą, a w bhajanie są bodźcami (uddipaka) do duchowego uniesienia (rasa) i [wspominania] rozrywek (lila). Dlatego Bhaktivinoda Thakura modli się: „radha-kuta-taṭakuñja-kunira, govardhana-parvata, yāmuna-tira – okryta winoroślą altana na brzegach Radha-kundy; Wzgórza Govardhana; brzegi Jamuny… ”

Tacy sadhakowie powinni pamiętać narracje drogich towarzyszy Kryszny, wielbicieli rasika Wradźy, którzy sprzyjają jego bhawie, takich jak Rupa Mandźari i inne sakhi, i powinni im służyć. W ten sposób ich duchowe nastroje zostaną przeniesione do jego serca. Przykładem tego jest Raghunatha dasa Goswami, który pod przewodnictwem Swarupy Damodary i Rupy Goswamiego osiągnął szczyt (służby oddania w miłości miłosnej) (rasamayi-upasana) Wradźy.

sevā sādhaka-rūpeṇa siddha-rūpeṇa cātra hi |

tad-bhāva-lipsunā kāryā vraja-lokānusārataḥ || Bhakti Rasamrita Sindhu 1.2.295||

Polskie tłumaczenie:

siddha rupa deha – jest objawiania przez guru kandydatowi do praktyki raganuga bhakti sadhany i to duchowe ciało rozwija się w trakcie praktyki medytacyjnej więcej szczegółów podaje Gopal Guru Goswami i Visvanatha Cakravarti Thakur
Należy wykonywać swoją służbę w umyśle podążając za przykładem Rupy, Sanatany, Radhy, Lality, Visakhi czy Rupy mandźari

Bhajana-rahasya-vṛtti:

Rāgānuga-bhakti jest spełniane na dwa sposoby:

(1) ciałem zewnętrznym (sādhaka-rupa) i (2) z wewnętrznie kontemplowanym ciałem (siddha-rupa), które jest odpowiednie do wypełnienia prema-sewa, do której aspirujemy. Z ciałem zewnętrznym należy pełnić służbę jak Rupa, Sanatana i inni wybitni Wradźawasi. Z intensywnym pragnieniem zdobycia własnego ukochanego przedmiotu, Kryszny, który mieszka we Wradźy, oraz uczuciami Jego ukochanych towarzyszy (innymi słowy, ich przywiązaniem do Kryszny), należy pełnić służbę w umyśle (manasi-sewa), podążając za wiecznymi mieszkańcami Wradźy, takimi jak Śri Radha, Lalita, Wiśākha i Rupa mandźari.

Ponieważ niewykwalifikowani ludzie nie są w stanie zrozumieć transcendentalnych czynności i gestów sadhaki, dla ich dobra praktykuje on zasady i przepisy vaidhi-bhakti swoim zewnętrznym ciałem. Gdyby tacy niewykwalifikowani ludzie imitowali transcendentalne czynności sadhaki, sam proces bhadźanów stałby się przyczyną ich uwikłania w materialną egzystencję. Nasi poprzedni aćaryowie osobiście przestrzegali zasad i przepisów, aby poinstruować adźatarati sadhaków (ajatarati-sadhaka) (tych, którzy nie są na platformie bhawy) i umożliwić im wejście w czystą bhakti.

Znaczenie vidhimārgi to praktyka sześćdziesięciu czterech praktyk (kończyn) bhakti, poczynając od guru-padāśraya (przyjęcie schronienia lotosowych stóp prawdziwego mistrza duchowego). Podążając w ten sposób za vidhimārga i pod wpływem obcowania z bhaktami praktykującymi rāgamārga, w sercu manifestuje się intensywna tęsknota za rāgānuga-bhakti i osiąga się kwalifikacje, aby wejść na tę ścieżkę. Bhaktiwinoda Thakura potwierdza to w Kalyana-kalpataru: vidhimārga-rata-jane, svādhīnatā ratna-dāne, rāgamārge karāna praveśa.

Śri Radsze i Krysznie Jugala we Wradźy należy służyć dzień i noc w swoim duchowym ciele (siddha-deha), które zostało objawione dzięki łasce śri guru. Sadhaka, podążając za ukochanymi towarzyszami Śri Kryszny, których kocha w swoim sercu i do których służby rozwinął chciwość (lobha), powinien nieustannie służyć młodej Boskiej Parze z zachwyconym sercem. Kierując się nastrojem jednego z towarzyszy Kryszny, który jest wśród Jego sług, przyjaciół, rodziców lub ukochanych i którego usposobienie odpowiada jego własnemu, sadhaka osiąga uczucie do lotosowych stóp Śri Kryszny. To uczucie ma taką samą naturę, jak uczucie towarzysza, za którym podąża. Na tym polega metoda rāgānuga-bhakti.

Smaraṇa (pamiętanie) jest główną częścią rāgānuga-bhakti. Zgodnie z własnym wewnętrznym nastrojem, smarana, kirtana i inne praktyki oddania powinny być spełniane w związku ze Śri Kryszem, Jego rozrywkami, Jego siedzibą, Jego specyficznymi naturami i Jego ukochanymi towarzyszami. Ponieważ smarana dominuje w raganuga-bhakti, niektóre osoby, które wciąż mają anarthy w których sercach jeszcze się nie pojawiło autentyczne przywiązanie do Kryszny, dokonują oszukańczego pokazu samotnego bhadźana. Uważając się za bhaktów raganuga, praktykują to, co nazywają aṣṭa-kaliya-lila-smaraṇa.

[….]

Ragamarga-sadhaka zawsze podąża za Wradźawasimi; innymi słowy, podąża za Rupą, Sanataną i Ragunathą dasą i nieustannie praktykuje pokazany przez nich proces bhajana. Rāgamārga-sadhaka powinien zawsze przebywać we Vrajy. Jeśli to możliwe, powinien tam przebywać fizycznie; inaczej, na pamięć.

Siddha-rupena – dzięki łasce mistrza duchowego sadhaka zyskuje ekadaśa-bhavy i pięć daśa. Następnie wykonuje sewa w medytacji, będąc wewnętrznie zaabsorbowanym tymi uczuciami; to znaczy, pozostaje pochłonięty pamięcią o aṣṭa-kālīya-lila.

Ekādaśa-bhāv to:

1. sambandha, pokrewieństwo,
2. vayasa, wiek,
3. nāma, imię,
4. rupa, forma osobowa,
5. yūtha, grupa,
6. veśa, strój,
7. ājñā, szczegółowe instrukcje,
8. vāsa, miejsce zamieszkania,
9. sevā, wyłączna służba,
10. parākāṣṭhā-śvāsa, najwyższy szczyt boskich uczuć, który jest samym tchnieniem życiowym aspiranta oraz
11. pālya-dāsībhāva, sentyment służącej.

Pięć das to:

1. śravana-daśa, stan słuchania;
2. varaṇa-daśā, etap akceptacji;
3. smaraṇa-daśā, stan pamiętania;
4. bhāvāpanna-daśā, stan duchowej ekstazy; i
5. prema-sampatti-daśā, stan, w którym osiągany jest największy sukces premy.

Dzięki łasce svarupa-śakti sadhaka otrzymuje ciało duchowe odpowiednie do służby dla Śri Kryszny. Sanat-kumara-samhita (184–188) opisuje, w jaki sposób sadhaka praktykujący sadhany w madhurya-rasie jest zawsze zaabsorbowany swoim wewnętrznie kontemplowanym ciałem:

ātmānaṃ cintayet tatra tāsāṃ madhye manoramāmrūpa-yauvana-sampannāṃ kiśorīṃ pramadākṛtimnānā-śilpa-kalābhijñāṃ kṛṣṇa-bhogānurūpiṇīmprārthitām api kṛṣṇena tato bhoga-parāṅmukhīmrādhikānucarīṃ nityaṃ tat-sevana-parāyaṇāmkṛṣṇād apy adhikaṃ prema rādhikāyāṃ prakurvatīmprīty anudivasaṃ yatnāt tayoḥ saṅgama-kāriṇīmtat-sevana-sukhāhlāda-bhāvenāti[1]-sunirvṛtāmity ātmānaṃ vicintyaiva tatra sevā samācaretbrāhma-muhūrtam ārabhya yāvat sāntā mahāniśa

[Sadāśiva powiedział do Śri Narady:]

O Narado, kiedy jesteś pośród ukochanych dziewcząt Kryszny, które patrzą na Niego jako na swojego kochanka, kontempluj swoją wieczną naturę (svarupa) w transcendentalnej krainie Wryndawany w następujący sposób: „Jestem młodą dziewczyną, której piękna młodzieńcza postać jest pełna szczęścia.

Znam wiele sztuk pięknych, które zadowalają Krysznę. Jestem wieczną służącą Śri Radhy, najbardziej ukochanej małżonki Kryszny, i zawsze z radością organizuję Jej spotkanie z Nim.

Dlatego nawet jeśli Kryszna błaga mnie o prywatne spotkanie, zrobię wszystko, aby uniknąć tego rodzaju spotkań, ponieważ nie byłoby to dla przyjemności Kryszny, ale dla mojej własnej.

Zawsze jestem gotów służyć ukochanej Śrimati Radhice i opiekować się nią, i darzę Śrimati bardziej uczuciem niż Krysznę. Każdego dnia poświęcam się czule i ostrożnie organizowaniu spotkań pomiędzy Śri Radhą i Kryszną.

Pozostając zaabsorbowany szczęściem służenia Im, zwiększę ich błogość na tym spotkaniu ”.

W ten sposób, uważnie kontemplując swoją swarupę, należy nienagannie spełniać manasi-sewa w transcendentalnej krainie Wryndawany, od brahma-muhurty aż do północy.

Słowo siddha-rupena w tym tekście 7 zostało zdefiniowane przez Dźiwę Goswamiego w następujący sposób: „antaś cintita abhī ta tat sevopayogi deha – wewnętrznie kontemplowane ciało, które jest odpowiednie do pełnienia upragnionej służby”.
W ten sposób należy pełnić służbę stosownie do pożądanego nastroju i mieć ciało odpowiednie do służenia Śri Krysznie. Należy służyć z pogrążeniem się w oceanie uczuć ukochanych towarzyszy Kryszny we Wradźy, którzy spełniają Jego najskrytsze pragnienia.

Śri Gurudewa, drzewo pragnień bhaktów, sprawia, że ​​siddhadeha pojawia się w sercu jego drogiego ucznia, a następnie zapoznaje go z tą siddhadehą. Mając pełną wiarę w słowa guru, sadhaka wykonuje bhadźanę z wiarą (niṣṭha) i dzięki łasce hladini-śakti w pełni realizuje swój ostateczny stan istnienia. Sadhaka następnie całkowicie utożsamia się ze swoją siddhadeha i w tej doskonałej formie intensywnie angażuje się w służbę dla swojego najbardziej cenionego Śri Kryszny, zręcznego uczestnika rozrywek (lila-vilasi).

Skąd bierze się raganuga bhakti

kṛṣṇa-tad-bhakta-kāruṇya-mātra-lābhaika-hetukā |

puṣṭi-mārgatayā kaiścid iyaṃ rāgānugocyate || Bhakti Rasamrita Sindhu 1.2.309 ||

Polskie tłumaczenie:

„Łaska Kryszny i Jego bhaktów jest jedyną przyczyną osiągnięcia rāgānuga-bhakti. Niektórzy nazywają ten rodzaj oddania puṣṭi-marga ”.

Co prowadzi do praktyki raganuga bhakti

Nazywa się ajata ruci raganuga bhakti (Dźiwa Goswami, Bhakti Sandharbha)

Dżiwa Goswami w swojej Bhakti Sandharbhie opisał dwa rodzaje raganuga sadhaków:

1. Dźataruci [jata-ruci]: to ci którzy osiągnęli poziom smakowania tej formy medytacji [bhajan] przez 24 godziny na dobę poprzez ciągłe intonowanie, słuchanie, pamiętanie itd
2. Adźataruci [ajata-ruci] to którzy jeszcze nie osiągnęli tego poziomu uczuć i smaku.

Zauważ, że tutaj ruci oznacza smak, a nie poziom zaawansowania który nazywa się tak samo [sraddha, sadhusanga….ruci…itd].

Większość praktykujących jest tej drugiej kategorii.

Dźiwa Goswami pisze:
“Ci bhaktowie którzy rozwinęli niewielkie zainteresowanie ścieżką raganugabhaktisadhany [raganuga-bhakti-sadhana], ale nie posiadają tak głębokiej tęsknoty jak ci którzy są dźataruciraganugami [jata-ruci-raganugi], powinni połączyć zasady ścieżki vaidhibhakti z ich praktykami raganugabhakti”

Hari Om Tat Sat

Kryszna Kirtan

źródła:

Sri Bhakti-rasamrta-sindhu – Rupa Goswami

https://www.wisdomlib.org/hinduism/book/sri-bhakti-rasamrta-sindhu

Bhajana-rahasya – Bhaktivinoda Thaktura

https://www.wisdomlib.org/hinduism/book/bhajana-rahasya

cytaty w pdfie: TUTAJ

 

(wyświetleń: 142)